Άρθρα.....

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από Εθνικές Πολιτικές
19/07/2013 - 14:17

Share on print Share on email | Share on facebook Share on myspace Share on google Share on twitter

του Περικλή Νεάρχου, Πρέσβυς ε.τ.
Η ευφορία που καλλιέργησε η κυβέρνηση για επιτυχή εξέλιξη της καταστάσεως στην Ελλάδα (success story) δεν μακροημέρευσε...

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από Εθνικές Πολιτικές


Ήρθε πρώτα η περίπτωση της ΔΕΠΑ να διαψεύσει τις προσδοκίες που εξαρτήθηκαν από τις αποκρατικοποιήσεις ως βασικής στρατηγικής για την ανάπτυξη. Ήρθε μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, που έφερε κλυδωνισμούς στην τρικομματική κυβέρνηση και άνοιξε νέα περίοδο αστάθειας, με επικρεμάμενο το ενδεχόμενο της προσφυγής σε πρόωρες εκλογές – εξ ατυχήματος περισσότερο παρά από σχεδιασμό;





Η περίπτωση της ΔΕΠΑ απεκάλυψε επιπλέον δύο άλλες πτυχές, που έχουν σχέση με τη γεωπολιτική του Ελληνικού χώρου και τις στρατηγικές σχέσεις που μπορεί ν’ αναπτύξει η χώρα. Ειδικότερα, τον νέο επικυριαρχικό ρόλο που διεκδικεί η Ευρωπαϊκή Ένωση σε βάρος χωρών-μελών. Συγκεκριμένα, οι ΗΠΑ επανέλαβαν, στην περίπτωση της ΔΕΠΑ, την πολιτική που ακολούθησαν και προηγουμένως επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή. Αντετάχθησαν έντονα στην πώληση της ΔΕΠΑ στη Ρωσική Gazprom. Τη φορά όμως αυτή ενήργησαν παρασκηνιακά μέσω Βρυξελλών. Το τελευταίο αποκαλύπτει μια απαράδεκτη εξέλιξη στις Βρυξέλλες, που δεν συμβιβάζεται με καμία έννοια θεσμικής ισοτιμίας των χωρών-μελών και σεβασμού της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας τους. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η αρχή έγινε με το Μνημόνιο. Επιβεβαιώνεται όμως εκ νέου στην περίπτωση της ΔΕΠΑ. Με πρόσχημα τον δήθεν «ελεύθερο ανταγωνισμό»,η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβάλλει ουσιαστικά βέτο στην κυρίαρχη άσκηση των διεθνών οικονομικών σχέσεων μιας χώρας-μέλους. Πίσω από τους έωλους ισχυρισμούς της κρύβονται, προφανώς, γεωπολιτικοί και στρατηγικοί λόγοι και η συμπαιγνία με τις ΗΠΑ. Η Γερμανία, π.χ., προχώρησε στην κατασκευή του υποθαλάσσιου Βόρειου Αγωγού φυσικού αερίου με τη Ρωσία, παρά τις Αμερικανικές αντιθέσεις. Αυτό δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα στον «ελεύθερο ανταγωνισμό» της Ευρωπαϊκής κοινής αγοράς! Η αγορά, αντιθέτως, της ΔΕΠΑ από τη Ρωσική Gazprom παρουσιάσθηκε ως δήθεν γεωπολιτικός κίνδυνος που υπονομεύει τους σχεδιασμούς για εναλλακτικό ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης και απειλεί την ενεργειακή της ασφάλεια.





Με απλά λόγια, η Ελλάδα αντιμετωπίζεται από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ως χώρα περιορισμένης κυριαρχίας, που δεν μπορεί να προχωρήσει στην ανάπτυξη στρατηγικών σχέσεων με μια μεγάλη φιλική χώρα της περιοχής. Οι ΗΠΑ έχουν τις γνωστές εμμονές με τη Ρωσία από την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Οι εμμονές αυτές αναζωπυρώνονται και συντηρούνται από τους συνεχιζόμενους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή και στον μεγάλο και πλούσιο σε ενεργειακούς πόρους χώρο της Κεντρικής Ασίας.





Σε ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι ελπίδες ότι θα εξελισσόταν σταδιακά σε έναν σχετικά αυτόνομο πόλο, διεθνώς παραδειγματικό μάλιστα φορέα ενός νέου πειράματος πολιτικής ενοποιήσεως, με ελεύθερη συγκατάθεση των λαών και των κρατών, ξεθωριάζουν και διαψεύδονται. Η υποτιθέμενη θεσμική και εγγυημένη από τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες ισοτιμία διαβρώνεται συνεχώς και επισκιάζεται ήδη, λόγω κυρίως του Ευρώ, από τη Γερμανική ηγεμονική ισχύ. Στην περίπτωση της Ελλάδος, με αφορμή την οικονομική της κατάσταση και τα Μνημόνια, η ισοτιμία και η κυριαρχία παραβιάζονται απροκάλυπτα.





Ποια πρέπει να είναι, υπό τις συνθήκες αυτές, η πολιτική της Ελλάδος; Η ανεπιφύλακτη προσαρμογή σε μια Ευρώπη που πορεύεται με αβεβαιότητα και ταυτίζεται με ακραίες πολιτικές νεοφιλελευθερισμού;





Το ευρώ όχημα του Γερμανικού ηγεμονισμού

Ο HansOlafHenkel, πρώην Διευθυντής της IBM στη Γερμανία, πρώην Πρόεδρος της Ενώσεως Γερμανών Βιομηχάνων και επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μανχάιμ, έδωσε, στις 14 Ιουνίου 2013, στη Γαλλική εφημερίδα LeMonde μια συνέντευξη που προκάλεσε πολύ μεγάλη αίσθηση. Αναφέρθηκε στη σοβούσα κρίση μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας και εξήγησε από την πλευρά του τους λόγους για τους οποίους η κρίση αυτή αναπτύσσεται αναπόφευκτα και υπονομεύει τη Γαλλο-Γερμανική φιλία: «Για ολόκληρες δεκαετίες», είπε, «η Γαλλία διετήρησε την παγκόσμια ανταγωνιστικότητά της με κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και περιορισμένες υποτιμήσεις. Σήμερα βρίσκεται παγιδευμένη μεταξύ μιας κυβερνήσεως που δεν μπορεί ή δεν θέλει να επιβάλει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και ενός νομίσματος που την εμποδίζει να προχωρήσει σε υποτίμηση. Η τελευταία όμως είναι ο μόνος τρόπος για να μπορεί να εξαγάγει σε λογικές τιμές. Η κατάσταση αυτή προκαλεί ύφεση, άνοδο της ανεργίας, μείωση των δημοσιονομικών εσόδων και αύξηση του δημόσιου χρέους».





«Οι Γάλλοι ονειρεύονται οικονομική ανάπτυξη», επισημαίνει, «αλλά οι Γερμανοί ανησυχούν για τον πληθωρισμό...Και ενώ ο Πρόεδρος Ολλάντ ζητά από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα νέα μείωση του επιτοκίου, η ομόλογός του Άγκελα Μέρκελ ζητά αύξηση του επιτοκίου. Προφανώς το ενιαίο νόμισμα δεν είναι βιώσιμο μέσα σε οικονομικές συνθήκες τόσο διαφορετικές, όπως αυτές της Γερμανίας και της Γαλλίας (για να μην μιλήσουμε για την Ελλάδα).





Αντί, υπογραμμίζει, να προσαρμόσουμε το νόμισμα στις διαφορετικές οικονομικές πραγματικότητες στις διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες, οι Βρυξέλλες, το Παρίσι και το Βερολίνο προτίμησαν να υποτάξουν τις διαφορετικές αυτές πραγματικότητες στις ανάγκες που επιβάλλει ένα ενιαίο νόμισμα. Μας λένε ότι για να διατηρήσουμε το ευρώ πρέπει να καλύψουμε το χάσμα παραγωγικότητας μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδος. Προτείνεται γι’ αυτό το Ευρωπαϊκό Δημοσιονομικό Σύμφωνο, που έχει ως στόχο την οικονομική ομογενοποίηση. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η στρατηγική αυτή αποδεικνύεται αναποτελεσματική. Στην πραγματικότητα, καμία σχεδόν χώρα της Νότιας Ευρώπης δεν εκπληρώνει τα κριτήρια των ανειλημμένων δεσμεύσεων για τον προϋπολογισμό. Βλέποντας οι χώρες αυτές ότι δεν θα μπορέσουν να καλύψουν την καθυστέρησή τους, ζητούν από τις χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά και ιδίως από τη Γερμανία, να επιβραδύνουν την πορεία τους.





Ο Hans Olaf Henkel υπογραμμίζει ότι προηγουμένως, όταν οι χώρες είχαν τα δικά τους εθνικά νομίσματα, οι διαφορές ανταγωνιστικότητας και οι συνέπειές τους σταματούσαν στα εθνικά σύνορα. Η Γερμανία, υποστηρίζει, δεν μπορεί να επιβραδύνει την πορεία της γιατί αυτό θα επηρέαζε τη διεθνή ανταγωνιστικότητά της και τις εξαγωγές της στις τρίτες χώρες, που ανέρχονται ήδη στο 60% των εξαγωγών της. Σήμερα, επισημαίνει, ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Γερμανίας δεν είναι πια η Γαλλία αλλά η Αγγλία. «Ήρθε η ώρα», καταλήγει, «ν’ αναγνωρίσουμε ότι το ευρώ δεν απέτυχε μόνο στον οικονομικό αλλά και στον πολιτικό του στόχο. Δεν είχε ως στόχο, υποτίθεται, να συμβάλει στην Ευρωπαϊκή ενοποίηση και στην ειρήνη; Αντί να γίνει όμως αυτό, τα διάφορα σωστικά σχέδια του ευρώ υποχρέωσαν τη Γερμανία ν’ αναδεχθεί σε ένα ρόλο χρηματοδότη, που της επιτρέπει να κάνει κηρύγματα στους εν δυνάμει οφειλέτες της, μεταξύ αυτών και η Γαλλία. Δεν αρέσει στους Γάλλους να τους δίνουν μαθήματα. Πριν την εισαγωγή του ευρώ, η Γερμανική κυβέρνηση δεν είχε κανένα λόγο ν’ αναμειγνύεται στα οικονομικά των γειτόνων της».





Το συμπέρασμα του HansOlafHenkel είναι κάθετο και αποτελεί έκπληξη όταν προέρχεται από έναν πολύ σημαντικό οικονομικό παράγοντα της Γερμανίας: «Ας τελειώσουμε με το ενιαίο νόμισμα, πριν γίνει παράπλευρη απώλεια του και η Γαλλο-Γερμανική φιλία».





Προφανώς, δεν είναι αυτή η θέση της Γερμανικής κυβερνήσεως και η αποδοχή της στη Γερμανική πολιτική ζωή είναι περιθωριακή. Αποκαλύπτει όμως πραγματικούς προβληματισμούς και διαπιστώσεις που αφορούν την προοπτική της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και ιδιαίτερα του κοινού νομίσματος.





Εάν, κατά την εκτίμηση κορυφαίων οικονομικών παραγόντων της Γερμανίας, απειλείται λόγω ευρώ η Γαλλο-Γερμανική φιλία, αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει αυτό για την πολύ μικρότερη και πολύ λιγότερο ανταγωνιστική Ελλάδα. Αντιλαμβάνεται επίσης την ανάγκη που έχει η Ελλάδα για εθνικές πολιτικές, χωρίς ιδεοληψίες για την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή προοπτική. Αυτό δεν αφορά μόνο τα καίρια θέματα που άπτονται της κυριαρχίας, της ασφάλειας και των στρατηγικών σχέσεων της χώρας. Αφορά επίσης τη στρατηγική για την ανάπτυξη και τη φιλοσοφία του οικονομικού συστήματος και της οικονομικής πολιτικής. Δεν μπορούν να παρουσιάζονται οι αδιάκριτες αποκρατικοποιήσεις ως μόνη «στρατηγική αναπτύξεως». Χρειάζεται εθνικός προγραμματισμός και συγκεκριμένη εθνική αναπτυξιακή στρατηγική, που είναι ακόμη ζητούμενο. Μια στρατηγική που θα συνυπολογίζει επίσης την κυριαρχία, την ασφάλεια και το εθνικό μέλλον της χώρας.



Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 21/06/2013 (Τεύχος 192)

Την αύξηση της ονομαστικής αξίας κάθε κοινής, ονομαστικής, μετά ψήφου μετοχής από €0,30 σε €1,20, με ταυτόχρονη συνένωση και μείωση του συνολικού αριθμού των κοινών μετοχών (reverse split) με αναλογία 4 παλαιές μετοχές για κάθε 1 νέα μετοχή, ενέκρινε μεταξύ άλλων η Β’ Επαναληπτική Τακτική Γενική Συνέλευση της Dionic που συνήλθε σήμερα στις 22.7.2013 στα γραφεία της έδρας της στις Αχαρνές Αττικής

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, παραστάθηκαν συνολικά 16 μέτοχοι της εταιρίας (7 δι’ αυτοπρόσωπης παραστάσεως και 9 δι’ αντιπροσώπου), εκπροσωπούντες συνολικά 8.914.346  μετοχές επί συνόλου 31.370.399, δηλαδή ποσοστό 28,4164 % επί του Μετοχικού Κεφαλαίου της εταιρίας.

Διαπιστωθείσης της ύπαρξης απαρτίας συζητήθηκαν και ελήφθησαν αποφάσεις επί του συνόλου των θεμάτων Ημερησίας Διατάξεως που είχαν αναβληθεί απο την Γενική Συνέλευση τω μετόχων της 28.6.2013 και απο την Α’ Επαναληπτική Γενική Συνέλευση της 9.07.2013, και ειδικότερα:

1. Επί του όγδοου θέματος ημερησίας διατάξεως η Τακτική Γενική Συνέλευση ενέκρινε με πλειοψηφία  (ήτοι με ψήφους υπέρ  8.914.346  επί συνόλου παρισταμένων 8.914.346) δηλαδή ποσοστό 28,4164 % επί του Μετοχικού Κεφαλαίου της εταιρίας την αύξηση της ονομαστικής αξίας κάθε κοινής, ονομαστικής, μετά ψήφου μετοχής της Εταιρίας από €0,30 σε €1,20, με ταυτόχρονη συνένωση και μείωση του συνολικού αριθμού των κοινών μετοχών (reverse split) με αναλογία 4 παλαιές μετοχές για κάθε 1 νέα μετοχή.

Προς σκοπό επίτευξης ακέραιου αριθμού κοινών μετοχών, αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου με κεφαλαιοποίηση μέρους του αποθεματικού του υπέρ του άρτιου  και ειδικότερα ποσού € 0,30, ώστε μετά τη συνένωση ο συνολικός αριθμός των μετοχών ν’ ανέλθει από 31.370.400 σε 7.842.600 κοινές ονομαστικές μετοχές και το μετοχικό κεφάλαιο της Εταιρίας ποσού €9.411.120 να διαιρείται σε 7.842.600 κοινές ονομαστικές μετοχές, ονομαστικής αξίας €1,20 εκάστης.

Σημειώνεται ότι κατά τη διαδικασία του reverse split κλάσματα μετοχής δεν θα εκδοθούν. Τα κλασματικά δικαιώματα που θα προκύψουν θα εκποιηθούν από την Εταιρεία και το ποσό της ρευστοποίησής τους θα αποδοθεί στους δικαιούχους μετόχους.

2. Επί του ένατου  θέματος ημερησίας διατάξεως η Τακτική Γενική Συνέλευση ενέκρινε με πλειοψηφία  (ήτοι με ψήφους υπέρ  8.914.346  επί συνόλου παρισταμένων 8.914.346) δηλαδή ποσοστό 28,4164% επί του Μετοχικού Κεφαλαίου της εταιρίας την μείωση του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρίας κατά €7.058.340, με μείωση της ονομαστικής αξίας της μετοχής από €1,20 σε €0,30 εκάστης, ώστε να σχηματισθεί ισόποσο ειδικό αποθεματικό, κατ’ άρθρο 4 παρ. 4α του Κ.Ν. 2190/1920 προς συμψηφισμό και απόσβεση ζημιών εις νέο παρελθουσών χρήσεων. Μετά την ως άνω μείωση το μετοχικό κεφάλαιο της Εταιρίας θα ανέλθει στο ποσό των €2.352.780, διαιρούμενο σε 7.842.600 κοινές ονομαστικές μετοχές, ονομαστικής αξίας €0,30 εκάστης.

3. Επί του δέκατου  θέματος ημερησίας διατάξεως η Τακτική Γενική Συνέλευση ενέκρινε  με πλειοψηφία  (ήτοι με ψήφους υπέρ  8.914.346  επί συνόλου παρισταμένων 8.914.346) δηλαδή ποσοστό 28,4164% επί του Μετοχικού Κεφαλαίου της εταιρίας την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρίας με σκοπό τη συνολική άντληση κεφαλαίων έως του ποσού €3.999.726,00, με καταβολή μετρητών και δικαίωμα προτίμησης υπέρ των παλαιών μετόχων. Στα πλαίσια της ανωτέρω απόφασης, θα εκδοθούν έως 13.332.420 νέες κοινές ονομαστικές μετοχές, ονομαστικής αξίας €0,30 εκάστη, με αναλογία 1,70 νέα μετοχή προς κάθε 1 παλαιά μετοχή και με τιμή διάθεσης €0,30 εκάστη των νέων μετοχών,

Επίσης την  παροχή δικαιώματος προεγγραφής στους κατόχους δικαιωμάτων προτίμησης που θα έχουν ασκήσει πλήρως τα δικαιώματα προτίμησης που τους αναλογούν.

Η Γ.Σ. θα εξουσιοδοτήσει  το Δ.Σ. για την εξειδίκευση των όρων εκδόσεως αυτών, τον καθορισμό των διαδικαστικών και τεχνικών λεπτομερειών για την άσκηση των δικαιωμάτων προτίμησης, συμπεριλαμβανομένης της πρόσκλησης και του ορισμού προθεσμίας εντός της οποίας πρέπει ν’ ασκηθούν τα εν λόγω δικαιώματα προτίμησης, τον καθορισμό των τεχνικών και διαδικαστικών όρων προεγγραφής και διάθεσης τυχόν αδιάθετων μετοχών, καθώς και τη διεκπεραίωση κάθε άλλου συναφούς θέματος με την εν λόγω αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρίας.

Ο κος ΘΩΜΑΣ ΡΟΥΜΠΑΣ πρόεδρος του Δ.Σ και βασικός μέτοχος της εταιρείας με ποσοστό 6,97% δήλωσε ότι θα συμμετάσχει εν μέρει στην επικείμενη Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου .

Επί του εντέκατου θέματος ημερησίας διατάξεως η Τακτική Γενική Συνέλευση ενέκρινε  με πλειοψηφία  (ήτοι με ψήφους υπέρ  8.914.346 επί συνόλου παρισταμένων 8.914.346) δηλαδή ποσοστό 28,4164% επί του Μετοχικού Κεφαλαίου της εταιρίας την  τροποποίηση του άρθρου 5Α του Καταστατικού της Εταιρίας, συνεπεία της αύξησης της ονομαστικής αξίας της μετοχής της Εταιρίας από €0,30 σε €1,20 με ταυτόχρονη συνένωση μετοχών και μείωση του συνολικού αριθμού των κοινών μετοχών (reverse split) (θέμα 8ο ημερήσιας διάταξης), της μείωσης του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρίας κατά €7.058.340, με μείωση της ονομαστικής αξίας της μετοχής από €1,20 σε €0,30 η κάθε μία (θέμα 9ο ημερήσιας διάταξης) και της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρίας με σκοπό την άντληση κεφαλαίων έως του ποσού των €3.999.726,00€, με δικαίωμα προτίμησης υπέρ των παλαιών μετόχων, με έκδοση έως 13.332.420 νέων κοινών ονομαστικών μετοχών ονομαστικής αξίας €0,30 εκάστη και καταβολή μετρητών (θέμα 10ο ημερήσιας διάταξης).

Νέιτ Σίλβερ: Ο κορυφαίος στατιστικολόγος των ΗΠΑ είναι το νέο τηλεοπτικό αστέρι του αθλητικού δικτύου ESPN
nate_silver24a.jpg
Νέιτ Σίλβερ: Ο κορυφαίος στατιστικολόγος των ΗΠΑ είναι το νέο τηλεοπτικό αστέρι του αθλητικού δικτύου ESPN
Οι Νιου Γιορκ Τάιμς λένε “αντίο” στον άνθρωπο που κατά τη διάρκεια των τελευταίων προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ κατάφερε να προβλέψει τον νικητή της προεδρικής κούρσας και στις 50 αμερικανικές πολιτείες. Ο Νέιτ Σίλβερ, που έγινε κυριολεκτικά τον “μήλον της έριδος” στη μάχη που έδωσαν κολοσσοί των αμερικανικών ΜΜΕ για να τον εντάξουν στο δυναμικό τους,  πάει προς αναζήτηση νέας καριέρας, καθώς από εδώ και στο εξής  θα προσφέρει τις υπηρεσίες του στο αθλητικό τηλεοπτικό δίκτυο ESPN. Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, ότι οι φίλαθλοι εκφράζουν έντονη ανησυχία, καθώς θεωρούν πως η μεταγραφή του στο μεγαλύτερο αθλητικό τηλεοπτικό δίκτυο των ΗΠΑ θα βάλει τέρμα στο σασπένς που προσφέρουν οι αναμετρήσεις των ομάδων.

Οι Νιου Γιορκ Τάιμς πάντως δεν τον άφησαν να φύγει “ελαφρά τη καρδία” . Η επιθυμία των ιθυνόντων να παραμείνει ήταν τόσο μεγάλη, ώστε στις διαπραγματεύσεις ενεπλάκη ακόμα και ο γενικός διευθυντής της εφημερίδας και πρώην επικεφαλής του BBC, Μαρκ Τόμσον. Τελικά νικητής της πολύμηνης μάχης αναδείχθηκαν η Ντίσνεϊ και το δίκτυο ESPN χάρη σε μια σειρά από εξαιρετικά προνόμια που υποσχέθηκαν στον Σίλβερ: άφθονο τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό χρόνο, τόσο στις αθλητικές εκπομπές του ESPN, όσο  και στις αμιγώς πολιτικές εκπομπές του δικτύου ABC, το οποίο επίσης ανήκει στην Ντίσνεϊ, καθώς και την ευκαιρία να εισαγάγει τη  μέθοδο στατιστικής ανάλυσης που χρησιμοποιεί και σε άλλους τομείς πέραν της πολιτικής όπως η εκπαίδευση, η οικονομία, η πρόγνωση του καιρού, ακόμα και η παρουσίαση της απονομής των βραβείων Όσκαρ.

Η ανησυχία της εφημερίδας του Μανχάταν έγκειται και σε κάτι άλλο πολύ πιο χειροπιαστό, καθώς οι επισκέψεις που πραγματοποιούνταν στο μπλογκ του Σίλβερ αποτελούσαν το 20% της συνολικής επισκεψιμότητας της εφημερίδας στο Διαδίκτυο.

“Πρόκειται για μια πολύ διακριτική λύση σ' ένα σημαντικό επιχειρηματικό πρόβλημα των ΜΜΕ. Ενώ οι Αμερικανοί ανά περιόδους ενδιαφέρονται πάρα πολύ για την πολιτική, υπάρχουν περίοδοι που αδιαφορούν παντελώς. Αντιθέτως τα αθλητικά προκαλούν μονίμως το ενδιαφέρον ενός πολύ μεγαλύτερου και σταθερού τηλεοπτικού κοινού”, δήλωσε ο δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής Μάθιου Ιγκλέσιας.

Ωστόσο, υπάρχει και η αντίθετη άποψη που κριτικάρει μάλλον πικρόχολα τη... μεταγραφή του πολιτικού αναλυτή στον κόσμο του αθλητισμού: “Με τον Νέιτ Σίλβερ στο ESPN δεν θα υπάρχει κανένας λόγος να παρακολουθούμε τους αγώνες. Θα ξέρουμε εκ των προτέρων τα αποτελέσματα, με το ποσοστό επιτυχίας να κυμαίνεται στο 98%”, σχολίασε ο Ρόμπερτ Έλισμπεργκ της Χάφινγκτον Ποστ.  

Ποιος είναι ο Σίλβερ

Ο Ναθάνιελ Σίλβερ, όπως είναι το κανονικό του όνομα, γεννήθηκε το 1978 και πρωτοαπασχόλησε τη δημοσιότητα όταν δημιούργησε ένα στατιστικό μοντέλο για την πρόβλεψη της απόδοσης των παικτών τού μπέιζμπολ. Η κλίση του προς τη Στατιστική τον ώθησε κάποια στιγμή να ψάξει στην τύχη του στο Διαδίκτυο, όπου και έβγαζε τα προς το ζην παίζοντας πόκερ, αφού πρώτα παράτησε τη δουλειά του ως φοροτεχνικός.  Όμως το ραντεβού του με την πραγματική επιτυχία έγινε όταν επέλεξε να ασχοληθεί με την  πολιτική ανάλυση.

Το 2008 ο Σίλβερ κατάφερε να προβλέψει σωστά το εκλογικό αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών της χρονιάς εκείνης σε 48 από τις 50 αμερικανικές πολιτείες, ενώ το 2012 πρόβλεψε σωστά το εκλογικό αποτέλεσμα σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ, αποστομώνοντας πολιτικούς αναλυτές με μεγαλύτερη εμπειρία, οι οποίοι απέφευγαν να προβούν σε προβλέψεις.  
Σημειώνεται ότι τον Απρίλιο του 2009, σε ηλικία μόλις 31 ετώαν, ως ένας από τους ανυρώπους μς τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως από το περιοδικό  Time.



Πηγή: Νέιτ Σίλβερ: Ο κορυφαίος στατιστικολόγος των ΗΠΑ είναι το νέο τηλεοπτικό αστέρι του αθλητικού δικτύου ESPN | newmoney.gr http://www.newmoney.gr/article/18392/neit-silver-o-koryfaios-statistikologos-ton-ipa-einai-neo-tileoptiko-asteri-toy#ixzz2Zx4WJge8

Του ΧΡ. ΙΩΑΝΝΟΥ
Ο επιχειρηματίας Βίκτωρ Ρέστης, 45 ετών, που γεννήθηκε στην Κινσάσα, είναι υιός του εφοπλιστή Σταμάτη Ρέστη, ο οποίος «έχτισε» μία μεγάλη ναυτική δύναμη, με ιδιόκτητο στόλο και πολλά υπό διαχείριση πλοία (εταιρείες Freeseas, Entreprise Shipping & Traiding).

Ο επιχειρηματίας έκανε αισθητή την παρουσία του στον κόσμο του χρήματος της χώρας μας την περίοδο 2007-2008, όταν επένδυσε μαζικά σε μία σειρά ελληνικών επιχειρήσεων.

Απέκτησε συμμετοχή στην εκδοτική εταιρεία ΙΜΑΚΟ του Πέτρου Κωστόπουλου, στην αλλαντοβιομηχανία Νίκας (όταν η τελευταία είχε εξαγοραστεί από το fund της Global Finance του Αγγέλου Πλακόπιτα, με τον επιχειρηματία Β. Ρέστη να μπλοκάρει την έξοδο της εταιρείας από το Χρηματιστήριο), στην εταιρεία λιανικής πώλησης ειδών πληροφορικής Multirama του Πάνου Γερμανού και στο Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη (ΔΟΛ).

Με τον Πάνο Γερμανό και το ΔΟΛ ίδρυσαν την εταιρεία ηλεκτρονικού εμπορίου «Get It Now», ενώ είχε αποκτήσει και μικρό ποσοστό της εταιρείας Τηλέτυπος, ιδιοκτήτριας του τηλεοπτικού σταθμού Mega Channel. Η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», στην οποία δεν συμμετέχει ο κ. Ρέστης, αλλά συγκατηγορούμενός του για την ίδια υπόθεση του δανείου της FBB, είχε γράψει: «Ο ουρανός δεν είναι το όριο για εμάς. Θα πάμε ακόμα παραπάνω». Η παραπάνω φράση ανήκει στον κ. Βίκτορα Ρέστη, τον εφοπλιστή που με τις επενδύσεις του έχει ταράξει το τελευταίο διάστημα τα λιμνάζοντα επιχειρηματικά ύδατα.

Συμπτωματικώς, η πορεία όλων των παραπάνω επιχειρήσεων δεν ήταν αυτή που ήθελαν οι επενδυτές. Βέβαια, ο Βίκτωρ Ρέστης δεν έχασε λεφτά από όλες τις παραπάνω επενδύσεις, γιατί είτε βγήκε νωρίς (όπως στην περίπτωση της ΙΜΑΚΟ) είτε γιατί αντάλλαξε την αποτυχημένη επένδυση με άλλο περιουσιακό στοιχείο, όπως στην περίπτωση Multirama. Αλλες επενδύσεις του ομίλου έγιναν στον τομέα του τουρισμού, αποκτώντας το ξενοδοχείο Porto Hydra και κατασκευάζοντας θέρετρο στο Μαυροβούνιο.

Συμμετείχε επίσης σε εταιρεία ελληνικών συμφερόντων, τη ναυτιλιακή Seanergy, η οποία ήταν εισηγμένη στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, με συνεταίρο τον Τζώρτζη Κουτσολιούτσο της Folli-Follie. Ο Β. Ρέστης είχε κάποτε και το 5% των μετοχών της Folli-Follie. Ο Τζώρτζης Κουτσολιούτσος είχε μάλιστα διαφωνήσει με τον Β. Ρέστη για την κοινή τους επένδυση στη Seanergy και είχε προσφύγει στην ελληνική Δικαιοσύνη διεκδικώντας αποζημίωση, αλλά μετά οι δύο άνδρες τα βρήκαν (στην ίδια εταιρεία μέλος της διοίκησης ήταν ο Λάμπρος Παπακωνσταντίνου της χρηματιστηριακής Ρ&Κ, η οποία εξαγοράστηκε από την Εθνική Τράπεζα).

Ο Β. Ρέστης συνεταιρίστηκε με μέλη της οικογένειας Βαρδινογιάννη στην εταιρεία συμμετοχών Seastar, εισηγμένη στο Χρηματιστήριο της Κύπρου, η οποία είχε με τη σειρά της συμμετοχή στην ΑΝΕΚ (Ανώνυμη Ναυτιλιακή Εταιρεία Κρήτης). Ο ίδιος έχει παρουσία και στην ενέργεια από κοινού με τον όμιλο Φειδάκη.

Στο χρηματοοικονομικό κλάδο δραστηριοποιούνταν με την τράπεζα First Business Bank και την Oxygen Capital, εταιρεία παροχής επενδυτικών υπηρεσιών. Το 2010 από κοινού με την τράπεζα First Business Bank απέκτησαν το 9,61% της χρηματιστηριακής εταιρείας Euroxx, εισηγμένης στο Χρηματιστήριο, με βασικότερο μέτοχο και τον Τζουζέπε Τζιάνο.

Το όνομα ομίλου Ρέστη ακούστηκε στην υπόθεση «Καρούζου». Ο επιχειρηματίας είχε τότε δηλώσει ότι οι παραβάσεις έγιναν πριν αποκτήσει η εταιρεία του τα ακίνητα για τα οποία επεβλήθησαν τα πρόστιμα.

Το όνομα μιας εκ των ναυτιλιακών εταιρειών του ομίλου Ρέστη ενέπλεξε ο Mark Wallace, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, ότι συνεργάζεται με το Ιράν στο θέμα των πετρελαίων. Ο Mark Wallace είναι εκπρόσωπος του αμερικανικού λόμπι United Against Nuclear Iran (UANI), που κάνει εκστρατεία κατά του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.

Ο κ. Ρέστης προχώρησε σε μήνυση κατά του κ. Wallace.
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=376374

http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=63186&category_id=100

Μιχάλης Ιγνατίου: Οι ανακρίβειες του κ. Γιώργου Παπανδρέου
25/07/2013 - 13:56

Σε πρόσφατη παρέμβασή του σε συνέδριο στο Εδιμβούργο και σε συνέντευξή του...
Μιχάλης Ιγνατίου: Οι ανακρίβειες του κ. Γιώργου Παπανδρέου
στη γαλλική εφημερίδα LeMonde, ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου υποστήριξε ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι τού έδωσαν –τον Απρίλιο του 2010 στις Βρυξέλλες– δέκα λεπτά για να αποδεχτεί ή να απορρίψει το πρώτο Μνημόνιο. Επίσης υπογράμμισε στη συνέντευξή του στη LeMonde, αλλά και παλαιότερα σε διάλεξή του στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, ότι προσπάθησε να πείσει τους Ευρωπαίους συναδέλφους του για την άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, δηλαδή πριν από την ένταξη της χώρας μας στο Μνημόνιο, αλλά δεν τα κατάφερε.

Οι δύο αυτοί ισχυρισμοί του κ. Παπανδρέου που προβάλλει με καθυστέρηση τριών ετών είναι σαφώς ανακριβείς. Πρώτον, ο πρώην πρωθυπουργός είχε επανειλημμένα υποστηρίξει στην ελληνική Βουλή και με δηλώσεις του στο διεθνή και ελληνικό Τύπο ότι είχε διαπραγματευτεί σκληρά τους όρους του πρώτου Μνημονίου. Αλλά πώς είναι δυνατόν σήμερα να συμβιβάσει τη δήθεν διαπραγματευτική τότε επιτυχία του με την πρόσφατη παραδοχή του ότι είχε μόνο δέκα λεπτά για να υιοθετήσει ή να απορρίψει τους αυστηρούς όρους του πρώτου Μνημονίου;

Η αλήθεια είναι ότι οι διαπραγματεύσεις για το Μνημόνιο είχαν πολύμηνη διάρκεια. Ο κ. Παπανδρέου είχε όλο το χρόνο στη διάθεσή του για να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους για την Ελλάδα. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ο τότε γενικός διευθυντής του, Ντομινίκ Στρος-Καν, τον είχαν προειδοποιήσει έγκαιρα, όπως προκύπτει όχι μόνο από το βιβλίο του εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Παναγιώτη Ρουμελιώτη, αλλά και από την πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ για τα λάθη του πρώτου Μνημονίου. Του υπογράμμισαν ότι οι όροι του Μνημονίου ήταν μη ρεαλιστικοί και δυσβάσταχτοι για την Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, όπως αποκαλύπτει το ΔΝΤ στην έκθεση αυτή, ο φιλόδοξος στόχος της μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος 4-3-3 (δηλαδή μείωση του ελλείμματος κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΠΕ το 2010, 3 μονάδες το 2011 και 3 μονάδες το 2012) αντανακλούσε τη νομικίστικη προσέγγιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ όσον αφορά στο υπερβολικό έλλειμμα (βλέπε σελίδα 49 της έκθεσης) και θα είχε σοβαρές επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία. Επίσης, όπως υποστηρίζει το ΔΝΤ, το επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ήταν πολύ ψηλό, δημιουργώντας αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα του χρέους.

Επομένως το ερώτημα που τίθεται στον κ. Γιώργο Παπανδρέου είναι το εξής: Εφόσον εγνώριζε τις απόψεις αυτές του ΔΝΤ, γιατί δεν αντιστάθηκε και δεν κατήγγειλε τους Ευρωπαίους εταίρους του ότι με τις αποφάσεις τους οδηγούσαν την Ελλάδα σ’ έναν επικίνδυνο και ολισθηρό δρόμο, όπως δυστυχώς αποδείχθηκε στη συνέχεια; Γιατί δεν στηρίχθηκε στις απόψεις αυτές του ΔΝΤ για να υπερασπιστεί σθεναρά τις ελληνικές θέσεις;

Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Παπανδρέου δεν διαπραγματεύτηκε τίποτα. Ο ισχυρισμός του ότι οι εταίροι του έδωσαν μόνο δέκα λεπτά για να αποφασίσει υποκρύπτει –αλλά στην ουσία αποκαλύπτει– το πολύμηνο διαπραγματευτικό του έλλειμμα. Αλλά ο ψευδής αυτός ισχυρισμός του αποκαλύπτεται και από ένα άλλο γεγονός, που επισήμαναν στο τελευταίο τους τεύχος τα «Επίκαιρα»: ότι, δηλαδή, τον Απρίλιο του 2010 δεν πραγματοποιήθηκε καμία Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες για να μπορεί να ισχυρίζεται ο κ. Παπανδρέου ότι δεν του δόθηκε αρκετός χρόνος για να υπερασπιστεί τη χώρα του. Η αλήθεια είναι ότι οι τελικές διαπραγματεύσεις για το ελληνικό Μνημόνιο πραγματοποιήθηκαν στις 28 Απριλίου του 2010 στην Αθήνα, ενώ η τελική συμφωνία επιτεύχθηκε στις 2 Μαΐου. Την ίδια ημέρα συνεδρίασαν οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης και, αφού διαπίστωσαν ότι η Ελλάδα είχε χάσει πλέον την πρόσβαση στις αγορές, αποφάσισαν να τη στηρίξουν χρηματοδοτικά.

Αλλά και ο δεύτερος ισχυρισμός του κ. Γιώργου Παπανδρέου, ότι δεν μπόρεσε να πείσει τους εταίρους του για την άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, είναι αναληθής. Όπως αποκαλύπτει στην πρόσφατη έκθεση του το ΔΝΤ, η ίδια η Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι εταίροι της ήταν αντίθετοι με την αναδιάρθρωση του χρέους λόγω του εσωτερικού πολιτικού κόστους και του κινδύνου επιμόλυνσης της Ευρωζώνης (βλέπε σελίδα 49 της έκθεσης). Αλλά ανεξάρτητα απ’ αυτό, ο πρώην πρωθυπουργός θα πρέπει να διευκρινίσει γιατί, αφού είχε προσπαθήσει να πείσει τους εταίρους του για την ανάγκη άμεσης αναδιάρθρωσης του χρέους, δήλωσε στις 28 Ιανουαρίου του 2011 σε κορυφαίους δημοσιογράφους απ’ όλο τον κόσμο ότι αν ήταν η Ελλάδα να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους ή «κούρεμα» θα το είχε κάνει από την αρχή της κρίσης (RealNewsOnline).

Είναι αυταπόδεικτα τα μεγάλα ψέματα του κ. Γιώργου Παπανδρέου. Αλλά και ο υπουργός των Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, στις 25 Απριλίου του 2010 στην Ουάσιγκτον δήλωνε αναληθώς, όπως προκύπτει από το τελευταίο έγραφο του ΔΝΤ (βλέπε σελίδα 27), ότι ούτε η Ελλάδα ούτε και η Ευρώπη έθεσαν προς συζήτηση το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους. Είναι φανερό ότι ο κ. Παπανδρέου, αφού απέφυγε την παραπομπή του σε δίκη για τις ολιγωρίες του κυρίως, λόγω του εύθραυστου κυβερνητικού συνασπισμού, επιχειρεί σήμερα εκ του ασφαλούς να περασπιστεί την υστεροφημία του με καταφανείς αναλήθειες. Δυστυχώς όμως η Ιστορία θα είναι αμείλικτη γι’ αυτόν και τους κηπουρούς του...

Ο Κερδοσκόπος online γράφει...
Καλησπέρα σας…

** Μεγάλη απόδοση έχουν στην πρώτη συνεδρίαση της εβδομάδας τα «Στασινόχαρτα». Τόσο η επίσκεψη Λέτα και η επίσπευση, όπως όλα δείχνουν της κατασκευής του ΤAP, όσο και η φημολογούμενη επανενεργοποίηση του μνημονίου συνεργασίας της Σιδενόρ με την Αμερικάνικη Nucor, «δουλειά» η οποία είχε χαλάσει λόγω κρίσης το 2008, αποτελούν τον βασικότερο λόγο για την υπεραπόδοση των μετοχών την Δευτέρα. Κέρδη κοντά στο 6,5% καταγράφει η μετοχή της Σιδενόρ, 6,38% η Βιοχάλκο, χαρτί που αποτελεί ταυτόχρονα «σηματωρό» για τις μικρότερες κεφαλαιοποιήσεις και 4,21% τα Σωληνουργεία Κορίνθου, στα επίπεδα των 2,23 ευρώ. Τα υψηλότερα έτους για τα ΣΩΛΚ αποτελούν τα επίπεδα των 2,59 ευρώ και 5,70 ευρώ για τη Βιοχάλκο.

** H MIG, παρά τη δύσκολη συγκυρία, πέτυχε την αναχρηματοδότηση ομολόγων αξίας 211,8 εκατ. ευρώ επεκτείνοντας τη λήξη των δανειακών υποχρεώσεών της κατά 5 έτη καθώς η λήξη των νέων ομολογιών είναι στο έτος 2020.

** Συνολικά, από την έκδοση μετατρέψιμου ομολογιακού δανείου καλύφθηκαν 215 εκατ. ευρώ, ενώ οι αδιάθετες ομολογίες ύψους 406 εκατ ευρώ θα διατεθούν εντός έξι μηνών με απόφαση του Δ.Σ. της εταιρείας.

** Απορρίφθηκε λόγω έλλειψης πλειοψηφίας η πρόταση της διοίκησης της Αττικατ για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της κατασκευαστικής εταιρείας.

Η σκληρή αλήθεια για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και

Πάνος Παναγιώτου: Πώς στήθηκε η «παγίδα»


ο ρόλος των ξένων συμφερόντων - Οι «αλχημείες» που οδήγησαν τη χώρα στη σκληρή λιτότητα.

Η κατάσταση την οποία βίωσε η Ελλάδα μεταξύ 2010-2012 έμοιαζε με αυτή που είχε αντιμετωπίσει μετά το κραχ του 1929, όταν ήταν ενταγμένη στο Σύστημα του Χρυσού Κανόνα, έχοντας συνδέσει τη δραχμή στη στερλίνα. Το κραχ που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ εξελίχθηκε σε παγκόσμια κρίση και ύφεση, με αποτέλεσμα η Αγγλία να αναγκαστεί να εγκαταλείψει το Σύστημα του Χρυσού Κανόνα (στις 21 Σεπτεμβρίου του 1931) και να προχωρήσει σε υποτίμηση του νομίσματός της κατά 35% έναντι του αμερικανικού δολαρίου. Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε σοκ στην αγγλόφιλη ελληνική κυβέρνηση, η οποία είχε επενδύσει τα τρία προηγούμενα χρόνια σε συναλλαγματικά αποθεματικά σε στερλίνα, με αποτέλεσμα οι απώλειες από την υποτίμηση του αγγλικού νομίσματος να είναι συντριπτικές για την ελληνική οικονομία, όπως ήταν και το πλήγμα στην πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας.

Οι διεθνείς επενδυτές έχασαν την εμπιστοσύνη τους στα ελληνικά ομόλογα και άρχισαν να πωλούν περιουσιακά στοιχεία σε δραχμή, αυξάνοντας το κόστος κρατικού δανεισμού και κάνοντας δύσκολη την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Με το 70% περίπου του εξωτερικού χρέους να είναι αγγλικών συμφερόντων, το αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για συγχώρεση χρέους απορρίφθηκε από τους Άγγλους τραπεζίτες. Έτσι, η κυβέρνηση ξεκίνησε την προσπάθεια για την υιοθέτηση μιας πολιτικής μηδενικών ελλειμμάτων, περικοπών στις δημόσιες δαπάνες και λιτότητας, ώστε να παραχθούν πρωτογενή πλεονάσματα για να καταστεί δυνατή η αποπληρωμή του χρέους. Παράλληλα, επέβαλλε περιορισμούς στην κίνηση των κεφαλαίων για να αποφύγει την απόσυρση των καταθέσεων από τις τράπεζες.

Παρά τις ενδείξεις ότι η σκληρή λιτότητα προκειμένου να πληρωθούν οι δανειστές κατέστρεφε τη χώρα, η προσπάθεια για την καταγραφή πλεονασμάτων πήρε διαστάσεις μανίας και συντηρήθηκε μέχρι τελικής πτώσης της οικονομίας, όταν πια η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε την αποχώρηση από το Σύστημα του Χρυσού Κανόνα τον Απρίλιο του 1932. Όπως ήταν αναμενόμενο, το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας ως ποσοστό του ΑΕΠ της απογειώθηκε (πάνω από το 155% του ΑΕΠ) και, κατά συνέπεια, η εξυπηρέτησή του έγινε αδύνατη και η χώρα πτώχευσε.

Έχοντας εξασφαλίσει ένα διάστημα ασφαλείας τριών περίπου ετών μέχρι την πλήρη κατάρρευση της Ελλάδας, οι δανειστές της φρόντισαν να απαλλαγούν από ένα σημαντικό τμήμα των ομολόγων που κατείχαν. Όταν πια η Ελλάδα προχώρησε σε «κούρεμα» του ελληνικού χρέους κατά 70%, οι απώλειές τους ήταν σχετικά περιορισμένες. Αυτό που είχε σημασία για τη χώρα, ωστόσο, ήταν το γεγονός πως η αναδιάρθρωση σε συνδυασμό με την υποτίμηση της δραχμής βοήθησαν στην ανάρρωση της ελληνικής οικονομίας και στην επιστροφή του ΑΕΠ στα προ κρίσης επίπεδα μέσα σε διάστημα τριών ετών.

Όπως και στο παρελθόν, έτσι και το 2010 η άρνηση για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν είχε ως στόχο τη λύτρωση της ελληνικής οικονομίας, αλλά την εξυπηρέτηση ξένων προς την Ελλάδα συμφερόντων. Οι κύριες προτεραιότητες της τρόικας ήταν η προστασία του ευρώ και συγκεκριμένων κρατών (Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, Αγγλία, ΗΠΑ), οι τράπεζες των οποίων ήταν εκτεθειμένες σε ελληνικό χρέος. Στόχος ήταν να κερδηθεί χρόνος και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, όπως παραδέχτηκε πλέον τον Ιούνιο του 2013 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε έκθεσή του για την Ελλάδα, αποκρύφτηκε ότι το ελληνικό χρέος «ήταν με υψηλές πιθανότητες μη βιώσιμο» και τροποποιήθηκε το καταστατικό του ΔΝΤ, έτσι ώστε να μπορεί κατ’ εξαίρεση να συμμετάσχει στο δανεισμό της Ελλάδας, παρακάμπτοντας το κώλυμα της μη βιωσιμότητας του χρέους της, κάνοντας παράλληλα εκτιμήσεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, οι οποίες ήταν εσκεμμένα μακριά από την πραγματικότητα.

Πάνω στο θέμα της βιωσιμότητας ή μη του ελληνικού χρέους, λοιπόν, στήθηκε μια Διεθνής Πλάνη και μία Ελληνική Πλάνη. Στο πλαίσιο της πρώτης, το ΔΝΤ και η ΕΕ έπεισαν τους φορολογούμενους των δεκάδων κρατών-μελών τους ότι η Ελλάδα δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα πτώχευσης αλλά ρευστότητας, έτσι ώστε να αποδεχτούν την παροχή δανείων που θα επέτρεπαν στις ξένες τράπεζες να πωλήσουν τα ομόλογα που κατείχαν. Στο πλαίσιο της δεύτερης, τρόικα και ελληνική κυβέρνηση έπεισαν τους Έλληνες ότι υπήρχε λύση χωρίς την «καταστροφική» αναδιάρθρωση, για να τους πείσουν να υποστούν τεράστιες θυσίες ώστε να πληρωθούν κανονικά στις ξένες τράπεζες οι τόκοι και τα ομόλογα που έληγαν και επιπλέον να πληρωθούν οι τόκοι και τα δάνεια των επίσημων δανειστών.

Προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα που υπηρετούν, ΔΝΤ και τρόικα «παραποίησαν» τα ελληνικά οικονομικά στοιχεία και παρέθεσαν, εν γνώσει τους, προβλέψεις οι οποίες ήταν «με πολύ υψηλές πιθανότητες» αδύνατον να επαληθευτούν. Έτσι, από τα «παραποιημένα» εκ μέρους της Ελλάδας οικονομικά στατιστικά στοιχεία περάσαμε σε αυτά εκ μέρους της τρόικας, με αποτέλεσμα η απώλεια της εμπιστοσύνης των αγορών να είναι αυτή τη φορά όχι απέναντι στα «Greek Statistics» («ελληνικά στατιστικά»), αλλά στις «Troika Forecasts» («προβλέψεις της τρόικας») και τελικά κανείς, ούτε οι αγορές ούτε τα ξένα κράτη ούτε οι διεθνείς επενδυτές αλλά ούτε και οι ίδιοι οι Έλληνες, πείστηκε ποτέ ότι το ελληνικό χρέος έγινε βιώσιμο και ότι η χώρα ξέφυγε από τους κινδύνους που την απειλούσαν.

Όμως, όσο κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν, η κατάρα της ελεγχόμενης πτώχευσης διαρκείας για την Ελλάδα δεν θα σπάει και θα συνεχίζει να τη στοιχειώνει, εμποδίζοντας την ουσιαστική της ανάρρωση και παρατείνοντας το βασανιστήριό της. Ειδικά μετά την πρόσφατη, πρωτόγνωρη, διένεξη ΔΝΤ και ΕΕ και τις αποκαλύψεις / παραδοχές / κατηγορίες του πρώτου για τον τρόπο που προσεγγίζεται το ελληνικό πρόβλημα, η πολύπλευρη κρίση εμπιστοσύνης αναμένεται να κλιμακωθεί και αυτό θα κάνει ακόμη δυσκολότερη την εύρεση πόρων για την κάλυψη των δημοσιονομικών και τραπεζικών χρηματοδοτικών κενών που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και τα οποία εκτιμώνται ήδη σε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ μέχρι το 2016.

Αλλά η Ελλάδα δεν έχει άλλα περιθώρια αποτυχίας ούτε άλλα πλεονάσματα αντοχής. Κι αυτό συνεπάγεται την ανάγκη εύρεσης μιας άμεσης λύσης για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης απέναντι στην ελληνική οικονομία, η οποία και θα έρθει μόνο αν εξασφαλιστεί ότι η χώρα δεν πρόκειται ποτέ πια ούτε να πτωχεύσει από το δυσβάσταχτο χρέος της ούτε να καταρρεύσει από την εξαντλητική λιτότητα και την παρατεταμένη ύφεση ούτε να πνιγεί από την έλλειψη ρευστότητας ούτε να βρεθεί σε ελεύθερη πτώση σ’ ένα ή περισσότερα από τα χρηματοδοτικά κενά που την απειλούν.

Ιδανικά για την Ελλάδα μια τέτοια λύση θα περιλάμβανε μια νέα και τελευταία αναδιάρθρωση χρέους φέρνοντάς το άμεσα κοντά ή κάτω από το 60% του ΑΕΠ της, ώστε αυτό να μην ξεπεράσει το 90% του ΑΕΠ της όταν συμπεριληφθούν τα νέα δάνεια που θα χρειαστούν για την κάλυψη των χρηματοδοτικών κενών μέχρι το 2016 και επιπλέον θα εξασφάλιζε την ανάρρωση της ελληνικής οικονομίας μέσα από ένα νέο πρόγραμμα «αναπτυξιακής λιτότητας», το οποίο θα εξασφάλιζε την απαιτούμενη σύνεση στη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, αλλά και θα εκμεταλλευόταν όλα τα πλεονεκτήματα από την ελάφρυνση του χρέους και τη χαλάρωση της λιτότητας, ώστε να δοθεί ώθηση στην ανάκαμψη της οικονομίας.

Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού χρέους βρίσκεται πλέον σε επίσημα χέρια και ένα γενναίο «κούρεμά» του είναι πολιτικά πολύ δύσκολο, ιδιαίτερα για χώρες όπως η Γερμανία που έχουν τα περισσότερα να χάσουν απ’ αυτό και όπου οι περισσότεροι πολίτες όχι μόνο δεν επιθυμούν μια διαγραφή ελληνικού χρέους, αλλά τάσσονται υπέρ της ολικής διακοπής του προγράμματος στήριξης της Ελλάδας. Έτσι, ακόμη κι αν το μέλλον επιφυλάσσει μια αναδιάρθρωση του χρέους σε «επίσημους» δανειστές (OSI), το πιθανότερο είναι αυτή να γίνει σε «δόσεις» και με πικρά ανταλλάγματα (όπως το «κούρεμα» των τραπεζικών καταθέσεων), μετά από τις γνωστές μακρόσυρτες και με όλο το απαραίτητο δράμα ευρωπαϊκές διαδικασίες και, το κυριότερο, μόνο σε τέτοιο βαθμό, ώστε να απομακρυνθούν και όχι να εξαλειφθούν οι κίνδυνοι που απειλούν την ελληνική οικονομία.

Και επειδή κάτι τέτοιο δεν θα έλυνε το πρόβλημα της πτώχευσης διαρκείας και όλα όσα αυτό επισύρει και συνεπάγεται, πρέπει να αναζητηθεί μια επικουρική λύση που να επιδιωχθεί άμεσα, ασχέτως του χρόνου, του μεγέθους και της επίτευξης ή μη ενός νέου «κουρέματος» του χρέους. Μια λύση ρεαλιστική και ουσιαστική, που να ασφαλίζει την Ελλάδα απέναντι στους δανειστές της και να εξασφαλίζει το μέλλον της, θέτοντας τις βάσεις για την αρχή του τέλους της κρίσης και η οποία να μπορεί, όντως, να προκύψει μέσα από μια διαπραγμάτευση όπως αυτή για την οποία δεσμεύτηκε και εκλέχθηκε για να κάνει ο νυν πρωθυπουργός της χώρας, αλλά ποτέ δεν έκανε.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 27/06/2013 (Τεύχος 193)

ΕΧΑΕ: Προσδιορίστηκαν οι ημερομηνίες αποκοπής και πληρωμής της επιστροφής κεφαλαίου

Εκτύπωση σελίδαςΑποθήκευση σελίδαςΑποστολή με e-mailΠροσθήκη στο αρχείοΜέγεθος κειμένου
Τις ημερομηνίες αποκοπής και πληρωμής της επιστροφής κεφαλαίου που είχε αποφασίσει η Α’ Επαναληπτική Γενική Συνέλευση των μετόχων στις 11/6/2013 προσδιόρισε το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας Ελληνικά Χρηματιστήρια Α.Ε. κατά τη χθεσινή του συνεδρίαση.

Όπως σημειώνεται σε σχετική ανακοίνωση της εταιρείας, μετά τον καθορισμό των ανωτέρω ημερομηνιών, το οικονομικό ημερολόγιο για το υπόλοιπο του οικονομικού έτους διαμορφώνεται ως εξής:

Δικαιούχοι επιστροφής κεφαλαίου – record date: Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Η ημερομηνία αποκοπής (Τετάρτη 25/9/2013) είναι μετά από την λήξη, την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013, των ακόλουθων Συμβολαίων Μελλοντικής Εκπλήρωσης (ΣΜΕ) που διαπραγματεύονται στην αγορά Παραγώγων: ΣΜΕ με υποκείμενο τίτλο τη μετοχή της ΕΧΑΕ.

Καταβολή επιστροφής κεφαλαίου: Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013
Ανακοίνωση Αποτελεσμάτων Εννεαμήνου 2013: Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Η επιστροφή κεφαλαίου θα καταβληθεί μέσω της Τράπεζας Πειραιώς.

Με νεώτερη ανακοίνωσή της η Εταιρία θα ενημερώσει το επενδυτικό κοινό για τις σχετικές λεπτομέρειες και τη διαδικασία είσπραξης του ποσού της επιστροφής κεφαλαίου.

H Εταιρία διευκρινίζει ότι τα αποτελέσματα θα ανακοινώνονται μετά τη λήξη της συνεδρίασης του Χρηματιστηρίου Αθηνών στην ιστοσελίδα της εταιρείας (www.helex.gr) και στην ιστοσελίδα του Χρηματιστηρίου Αθηνών (www.athex.gr), καταλήγει η ανακοίνωση.
---------------------------
http://www.capital.gr/news.asp?id=1815232

H Γενική Συνέλευση ομόφωνα ενέκρινε τη μείωση του μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρείας κατά ποσό 1.961.056,89 ευρώ με μείωση της ονομαστικής αξίας κάθε μετοχής κατά 0,03 ευρώ και καταβολή του ποσού αυτού στους μετόχους με αντίστοιχη τροποποίηση του περί μετοχικού κεφαλαίου της Εταιρείας άρθρου 5 του Καταστατικού.

ΑΤΤΙΚΑΤ: Το «όχι» στη διοίκηση και η επόμενη μέρα
Δημοσιεύθηκε: 07:36 - 30/07/13
ΑΤΤΙΚΑΤ: Το «όχι» στη διοίκηση και η επόμενη μέρα
Δεν πέρασε τελικά στη χθεσινή έκτακτη γενική συνέλευση των μετόχων της ΑΤΤΙΚΑΤ η πρόταση της διοίκησης για τεράστιο reverse split (από 81.644.555 σε 1.632.891 μετοχές, ή δύο νέες σε κάθε εκατό παλαιές) και στη συνέχεια για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου με μετρητά ύψους 3,918 εκατ. ευρώ (13.063.129 νέοι τίτλοι προς 0,30 ευρώ).
Ο λόγος που δεν πέρασε η πρόταση της διοίκησης είναι το ότι δεν συγκέντρωσε την απαιτούμενη πλειοψηφία των 2/3 επί των παρόντων, καθώς με βάση τα νούμερα φαίνεται πως: α) θετικά ψήφισε η πλευρά του κ. Παναγιώτη Πανούση, β) «λευκό» ψήφισε η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και γ) «αποχή» δήλωσε ένας αριθμός άλλων μετόχων.

Το ζήτημα της χθεσινής γενικής συνέλευσης αφορούσε την αναγκαία υιοθέτηση μέτρων, καθώς οι μακροχρόνιες ζημίες του ομίλου έχουν φέρει τα ίδια κεφάλαια σε αρνητικό έδαφος. Θα πρέπει να σημειωθεί πως χθες δεν ήταν η πρώτη φορά που η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ ακολούθησε μια πολιτική ήπιας, αλλά σαφούς διαφοροποίησης από τη διοίκηση της ΑΤΤΙΚΑΤ.

Θυμίζουμε πως και στο πλαίσιο της πρόσφατης τακτικής γενικής συνέλευσης του Ιουνίου η πλευρά της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ είχε ψηφίσει «αποχή» στο θέμα της έγκρισης των λογιστικών καταστάσεων της εισηγμένης για το 2012.

Το κεφαλαιακό ζήτημα της ΑΤΤΙΚΑΤ θα έρθει και πάλι προς ψήφιση σε επόμενη γενική συνέλευση, ενώ πολύ σημαντικό ενδιαφέρον για το μέλλον της εταιρείας έχει το πώς τελικά θα εξελιχθούν οι διαδικασίες συνδιαλλαγής του άρθρου 99.

Πάντως, ο φετινός κύκλος εργασιών της επιχείρησης έχει υποχωρήσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα (σε σχέση με το παρελθόν), ενώ στις 31/3/2013 τα ίδια κεφάλαια του ομίλου ήταν αρνητικά και το ύψος των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων ήταν στα 45,85 εκατ. ευρώ (προμηθευτές 29,6 εκατ., φόροι 11,2 εκατ., εργαζόμενοι 4,97 εκατ. ευρώ).

Την ίδια ημέρα, πάντως, η ΑΤΤΙΚΑΤ είχε απαιτήσεις (κυρίως από το ελληνικό δημόσιο) της τάξεως των 24,5 εκατ. ευρώ για δημόσια έργα που έχουν ήδη ολοκληρωθεί και για απαιτήσεις που προέρχονται από αμετάκλητες ή τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις.

http://www.euro2day.gr/chameleon/139/list.html#blogpost-1121565

Elliot Management: Προ των πυλών η κοινωνική αναταραχή στην Ευρώπη, αν δεν επιστρέψει σύντομα στην ανάπτυξη - Άγνωστο αν η οργή κατά του πολιτικού κατεστημένου θα μετατραπεί σε πολιτικό ριζοσπαστισμό
01/08/13 - 22:11
Εκτύπωση
E-mail
Προ των πυλών βρίσκεται η κοινωνική αναταραχή στην Ευρώπη, αν δεν επιστρέψει σύντομα στην ανάπτυξη η περιοχή, προειδοποιούν οι αναλυτές της Elliot Management. Άγνωστο αν η οργή κατά του πολιτικού κατεστημένου θα μετατραπεί σε πολιτικό ριζοσπαστισμό.
Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ δεν θα καταγράψουν σημαντική ενίσχυση της ανάπτυξης, εκτιμά η Elliot Management, κόντρα στις αισιόδοξες εκτιμήσεις για επιστροφή στην ανάπτυξη το 2014, δεδομένων των δημοσιονομικών και οικονομικών πολιτικών που εφαρμόζονται στις δύο όχθες του Ατλαντικού.
Αν οι δυσοίωνες προβλέψεις της Elliot Management επαληθευτούν, τότε όπως σχολιάζουν οι αναλυτές, θα ενισχυθεί η κοινωνική αναταραχή και ο θυμός των πολιτών κατά των ηγετών και της καθεστηκυίας πολιτικής τάξης στις περιοχές που πλήττονται από την ύφεση.
Όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά, είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς αν αυτή η οργή θα μετατραπεί σε αυξημένο πολιτικό ριζοσπαστισμό.

Elliot Management: Προ των πυλών η κοινωνική αναταραχή στην Ευρώπη

ALPHA TRUST: Και μια και μιλάμε για την Εναλλακτική Αγορά, να σημειώσουμε την πρόσφατη απόφαση (25 Ιουλίου) της γενικής συνέλευσης της Alpha Trust, η οποία αποφάσισε το reverse split των μετοχών με σχέση 1 νέα για κάθε 10 παλιές και την επιστροφή κεφαλαίου 1,5 ευρώ ανά μετοχή (σύνολο επιστροφής 4,66 εκατ. ευρώ, με την τρέχουσα κεφαλαιοποίηση να κυμαίνεται τα 30,75 εκατ. ευρώ).

Θα υπάρξουν οφέλη για την εταιρεία από την εξαγορά της Κύπρου ΑΕΔΑΚ.

Το Αμερικάνικο Καλοκαίρι...

...του ΧΑ συνεχίζεται.

Όταν την άνοδο στο ΧΑ την ξεκινάει η ΔΕΗ και ακολουθούν τα ΟΠΑΠ_ΟΤΕ τότε σίγουρα υπάρχει η Goldman Sachs από πίσω αφού την ΔΕΗ επιστράτευσε και πέρσι τον Ιούνιο για να ανεβάσει το ΧΑ μαζί με τους άλλους δύο Ηρακλείς.

Πέρυσι αφορμή ήταν να κρατηθεί ζωντανή η Ελλάδα και να παραμείνει στην Δυτική μεριά,φέτος μέσω της επίσκεψης Σαμαρά στην Αμερική στις 8/8/2013 επιδιώκεται η έξοδος από την πρωτοφανή και μοναδική στα παγκόσμια χρονικά ύφεση δυτικής χώρας.

Ακροβατεί η όποια πολιτική μας μεταξύ Αμερικής και Γερμανίας γέρνοντας λόγω Σαμαρά περισσότερο προς την Γερμανία αλλά το χρηματοοικονομικό κλειδί της κρίσης το κατέχει και κρατάει η Αμερική.

Η ανώριμη νηπιακή και πάντα ετερόφωτη πολιτική μας ηγεσία πάντα πραγματοποιεί ταξίδια στους πόλους που την επηρεάζουν και της δίνουν κατεύθυνση,αυτό από το 1821 και μετά είναι κάτι σαν θεσμός,αφού η επίσκεψη πολιτικού στις ΗΠΑ εκλαμβάνεται από το πόπολο ως λήψη χρίσματος από τον υπέρτατο δον Κορλεόνε.

Το έδαφος έχει προετοιμαστεί,τόσο με την σύλληψη του εφοπλιστή Ρέστη αφού θεωρήθηκε ότι είναι εναντίον των αμερικάνικων συμφερόντων αλλά και με τις συνεχείς παρεμβάσεις του ΔΝΤ για πραγματικό κούρεμα του Ελληνικού χρέους (το προηγούμενο 'κούρεμα' μόνο αφελείς το εκλαμβάνουν ως τέτοιο αφού στην ουσία ήταν νέα δάνεια με επαχθέστερους όρους και άμεση κηδεμονία σε όλο το φάσμα της πολιτικής και οικονομικής ζωής,απροκάλυπτα αυτή τη φορά,χωρίς στην ουσία να κουρευτεί ούτε ένα ευρώ)

Η ένσταση στις ασκήσεις επί ανθρωπίνου Ελληνικού χάρτου που επιχειρεί ο εκάστοτε αυθέντης μας εστιάζονται σε ένα κυρίαρχο σημείο.

Πρόκειται για ασκήσεις πάνω σε ανθρώπους και δεν είναι υποθετικά σενάρια,με αποτέλεσμα να πλήττονται από τις λάθος και αφ'υψηλού επιλογές εκατομμύρια πραγματικοί Έλληνες που βυθίζονται όλο και περισσότερο στην ανέχεια και δυστυχία με επακόλουθο την σκέψη ότι 'τίποτα δεν έχω να χάσω' και την στροφή στα άκρα που μπορεί να είναι αποκρουστικά ή χωρίς προοπτική αλλά υπόσχονται λύση και ίσως παράλληλα ξυπνάνε αρχέγονες ελληνικές καταβολές στο μυαλό του κάθε Έλληνα που αντιμετωπίζοντας την πολυετή διάπραξη ύβρεως από την κρατική πολιτική ηγεσία έρχεται και φλερτάρει,μέσω του δρόμου προς τα άκρα, με την ούτως ή άλλως επερχόμενη Νέμεση

Η φιλοσοφία επιστρέφει στον τόπο που τη γέννησε - Ξεκινά στην Αθήνα το 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας
02/08/2013 - 11:29

Share on print Share on email | Share on facebook Share on myspace Share on google Share on twitter
Μια μεγάλη γιορτή, αυτή των φιλοσόφων, το Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας θα φιλοξενηθεί για πρώτη φορά στην Αθήνα, γεγονός που αποτελεί μεγάλη τιμή για τη χώρα μας...
Η φιλοσοφία επιστρέφει στον τόπο που τη γέννησε - Ξεκινά στην Αθήνα το 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας

Το Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας φιλοξενεί για πρώτη φορά η χώρα μας. Από τις 4 έως και τις 10 Αυγούστου αναμένεται να έρθουν στην Αθήνα πάνω από 3.000 σύνεδροι από 105 χώρες, για να παραστούν στις εργασίες. Ανάμεσά τους θα είναι και κορυφαίες προσωπικότητες, όπως ο Γιούργκεν Χάμπερμας, Ο Ουμπερτο Έκο (θα κάνει τα πάντα για να έρθει, αφού τελευταία αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας, ο «δικός μας» Αλέξανδρος Νεχαμάς, η Τζουλιάνα Γκονζάλες κ.α.Το θέμα του «Η φιλοσοφία ως έρευνα αλλά και τρόπος ζωής» είναι καίριο, διότι αναδεικνύει τα ηθικά προβλήματα που έχουν προκύψει στην εποχή της κρίσης.

Το συνέδριο περιλαμβάνει 75 ειδικές θεματικές ενότητες και οι ολομέλειές του, όπως και τα συμπόσια, θα καλυφθούν από διερμηνεία σε επτά διαφορετικές γλώσσες. Κάποιες από αυτές θα πραγματοποιηθούν στην Πνύκα, στο Λύκειο του Αριστοτέλη, στην Ακαδημία Πλάτωνος και στην Αγία Φωτεινή Ιλισσού, όπου έλαβε χώρα ο διάλογος του Πλάτωνος «Φαίδρος».

Η έναρξη του συνεδρίου θα συνοδευτεί από συναυλία στο Ηρώδειο με έργα κλασικής μουσικής, που έχουν ελληνικό θέμα, αλλά και με έργα του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη. Για τη λήξη των εργασιών έχει προγραμματιστεί ειδική εκδήλωση. Αξίζει να αναφερθεί ότι θα υπάρχουν και παράλληλες δράσεις. Στο κτίριο της Φιλοσοφικής Σχολής έχει προγραμματιστεί έκθεση εικαστικών με τη συμβολή των φοιτητών της ΑΣΚΤ.

Το 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας, που πραγματοποιείται κάθε πέντε χρόνια, τελεί υπό την αιγίδα της UNESCO και του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και οργανώνεται από τη Διεθνή Ομοσπονδία Φιλοσοφικών Εταιρειών (FISP) και την Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία, με τη συνδιοργάνωση του Δήμου Αθηναίων, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, της Περιφέρειας Αττικής, του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και του Πανεπιστημίου Κρήτης και τη στήριξη των υπουργείων Πολιτισμού και Τουρισμού. Πρόεδρος της Ελληνικής Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου είναι ο καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Βουδούρης.

Το Συνέδριο έχει αρκετούς και πολλαπλούς στόχους, οι οποίοι πρέπει να νοηθούν ως συμπληρωματικοί. Έτσι επιδιώκει :  

Να διερευνήσει τις φιλοσοφικές παραδόσεις των διαφόρων περιοχών του κόσμου και να προβεί σε σύγκριση αναμεταξύ τους αναφορικά με  τις διαφορετικές και ποικίλες συμβολές τους και τις τυχόν  αλληλεπιδράσεις τους.

Να αναστοχαστεί  και να υποβάλει σε κριτική εξέταση την αντίληψη για την αποστολή, το έργο  και τους σκοπούς  της φιλοσοφίας στο σύγχρονο κόσμο, λαμβάνοντας υπόψη  τις συμβολές, τις προσδοκίες και τα κενά  που υπάρχουν στη φιλοσοφική συνειδητοποίηση της συνεργασίας  με άλλους επιστημονικούς κλάδους, με τις πολιτικές, τις θρησκευτικές, τις κοινωνικές, τις οικονομικές, τις τεχνολογικές και τις λοιπές δραστηριότητες και με τις  ποικιλόμορφες  πολιτιστικές  παραδόσεις.

Να τονίσει τη σπουδαιότητα  του φιλοσοφικού στοχασμού  στο δημόσιο λόγο (discourse) για  τα παγκόσμια ζητήματα που επηρεάζουν την ανθρωπότητα.

Λόγω της πολιτιστικής ιστορίας της και της γεωγραφικής της θέσης, η Αθήνα αποτελεί τον  ιδεώδη  τόπο για γόνιμο διάλογο ανάμεσα σε  φιλοσόφους και φιλοσοφούντες, ακαδημαϊκούς δασκάλους και μη, από όλο τον κόσμο. Το κύριο θέμα του Συνεδρίου που θα γίνει το 2013 «Η φιλοσοφία ως έρευνα και τρόπος ζωής», με την έμφαση που δίνει και στη θεωρία και στην πράξη, ανακαλεί στη μνήμη τη διακήρυξη του Σωκράτη «ο ανεξέταστος βίος ου βιωτός ανθρώπω».

Το Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας του 2013 καλεί σε συζήτηση για τη φύση, το ρόλο και τις ευθύνες της φιλοσοφίας και των φιλοσόφων σήμερα. Δεσμεύεται να επιστήσει την προσοχή του στα προβλήματα, στις συγκρούσεις, στις ανισότητες και στις αδικίες που συνδέονται με την ανάπτυξη ενός πλανητικού πολιτισμού που είναι συγχρόνως πολύμορφος και τεχνο-επιστημονικός.

Το κύριο θέμα του Συνεδρίου θα  εξετασθεί, σύμφωνα με την παράδοση των Παγκοσμίων  Συνεδρίων Φιλοσοφίας, στις ακόλουθες τέσσαρες Ολομέλειες και στα επτά Συμπόσια.

http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=63537&categories_id=632

Ο Τσοβόλας στον όμιλο ΙΝΤΚΑ !

Tα ομόλογα και ο Tσοβόλας

Τέλος δεν έχει η περιπέτεια του Κόκκαλη με την επαναγορά των ομολογιών της Intralot ονομαστικής αξίας 200 εκ. ευρώ. Η υπόθεση πηγαίνει από παράταση σε παράταση και φως στο τούνελ δεν φαίνεται. Έτσι και τη βδομάδα που πέρασε δόθηκε άλλη μια παράταση, αυτή τη φορά για τις 2 Αυγούστου. Το θέμα είναι κρίσιμο γιατί στην ουσία αφορά παλαιές ομολογίες, δηλαδή, χρέος, που βρίσκεται στα χέρια τρίτων και οι οποίες με τη λήξη τους μετατρέπονται σε προνομιούχες μετοχές του ομίλου, κάτι που θέλει να αποφύγει με κάθε τρόπο ο «κόκκινος πρόεδρος».

Στον «πάγο» εξακολουθεί να παραμένει και το νέο ομολογιακό των 300 εκ., αφού η κατάσταση στις διεθνείς αγορές εξακολουθεί να είναι απαγορευτική.

Aκόμα, στην Παλλήνη υπήρξε μια ανακούφιση από την δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης με την Glory για τις συμβάσεις του 2007 μεταξύ Intralot-ΟΠΑΠ, αφού τόσο ο Κόκκαλης, όσο και οι άλλοι (Αντωνόπουλος, Παπούλιας, Νειάδας) αφέθηκαν ελεύθεροι μετά την πρώτη επαφή τους με τον ανακριτή. Το θέμα, όμως, έχει και συνέχεια, γιατί πέραν του τι τροπή θα λάβει αυτή καθ αυτή η ιστορία της αρχικής σύμβασης, έρχεται «καπάκι» και η «δίδυμη» δίωξη για τα ίδια αδικήματα (απιστία και ηθική αυτουργία σε απιστία) και για την ανανέωση της σύμβασης το 2010.

O Κόκκαλης, πάντως, ενίσχυσε το νομικό επιτελείο του με τον πάλαι ποτέ «δώστα όλα» Δημήτρη Τσοβόλα. Όπως και να το κάνουμε, η εμφάνιση του λαοφιλούς κάποτε πρώην υπουργού στο πλευρό του θεωρεί ότι του δίνει «πόντους»...

Αστέρας

Πρόκειται αναμφίβολα για ένα από τα κορυφαία assets που βγαίνουν προς πώληση και είναι σαφές ότι οι εκτιμήσεις των ειδικών για την αξία του ανεβάζουν τον πήχυ σε μεγάλα νούμερα, κοντά στο 1 δισ. ευρώ. Ο λόγος για το «φιλέτο» της νοτιοανατολικής Ευρώπης, το ξενοδοχειακό συγκρότημα του Αστέρα Βουλιαγμένης που πωλείται από τον βασικό μέτοχο, την Εθνική Τράπεζα, με το Δημόσιο να κατέχει μέρος της έκτασης και να προσδοκά και αυτό έσοδα.

Μάλιστα, ήδη ξένα επενδυτικά σχήματα, hedge funds, εγχώρια γκρουπ, εφοπλιστικά κεφάλαια, καταγράφονται στη λίστα των επίδοξων μνηστήρων ενός project που σαν «ισχυρό χαρτί» περιλαμβάνει και τις real estate business, που φέρονται να ενδιαφέρουν κατά βάση κάποιες συγκεκριμένες πλευρές. Οι οποίες εμφανίζονται να προσφέρουν διαφορετικό τίμημα για αμιγώς τουριστικό project και άλλη προσφορά εάν υπάρξουν σημαντικές οικιστικές παρεμβάσεις.

Και εδώ ερχόμαστε στην ουσία του θέματος, δηλαδή στις προσφορές και στο οικονομικό τίμημα, που μάλλον προκαλούν πονοκέφαλο στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ). Σύμφωνα, λοιπόν, με ασφαλείς πληροφορίες, στο ΤΑΙΠΕΔ επικρατεί έντονος προβληματισμός καθώς μέχρι τώρα προκύπτει ότι ουδείς εκ των υποψήφιων επενδυτών προσφέρει αξιόλογο τίμημα, σε σχέση με την πραγματική αξία του Αστέρα, με τις προσφορές να έχουν για την ώρα ταβάνι στα μόλις 250 εκατ. ευρώ! Όσο είναι περίπου η αποτίμηση της εισηγμένης Αστήρ Παλάς στο χρηματιστήριο, στην τιμή των 3,6 ευρώ.

Τίμημα που θεωρείται χαμηλότατο από την αγορά, τόσο σε συνάρτηση με την αντικειμενική αξία του συγκροτήματος όσο και αν λάβουμε υπόψη ότι πριν από μερικά χρόνια η ΕΤΕ είχε προχωρήσει σε ΑΜΚ ύψους 100 εκατ. ευρώ περίπου, ενώ έχουν γίνει όλο το προηγούμενο διάστημα ισόποσης αξίας, τουλάχιστον, επενδύσεις κ.λ.π.

Με απλά λόγια, δεν είναι δυνατόν να συναινέσουν οι αρμόδιοι σε ένα τέτοιο εξευτελιστικό τίμημα ακόμα και αν δεχθούμε ότι λόγω κρίσης έχουν πέσει οι τιμές! Και στο ΤΑΙΠΕΔ οφείλουν να σκεφτούν καλά πριν αποδεχθούν τέτοιες προτάσεις, τις οποίες οι υποψήφιοι μνηστήρες υποβάλλουν εκμεταλλευόμενοι τις συνθήκες και τις παλινωδίες.

http://www.axiaplus.gr/article/43112/asteras-problhmatismos-sto-taiped-gia-tis-prosfores/

Άρθρο από
http://lobbystasgr.blogspot.gr/2013/08/blog-post_7452.html#more

ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΚΟΝΕ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΓΚΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΤΡΑΠΕΖΙΚΗΣ ΧΑΒΟΥΖΑΣ ...


Μάθαμε όλοι ότι οι Γερμανοί θα ανοίξουν σύντομα γερμανικές τράπεζες σε 5 πόλεις της επαρχίας. Ο εχθρός είναι ήδη εδώ ! Γράφτηκαν χίλια πράγματα, παίχτηκαν χίλια ρεπορτάζ αλλά ουδείς δεν μπήκε στο ζουμί. Ουδείς δεν διείσδυσε στο στρατηγείο του εχθρού ! για να αναλύσει και να αποκαλύψει τα στρατηγικά σχέδια.
Που θα στήσουν τα μαγαζιά τους; Κιλκίς, Βέροια, Κατερίνη, Πάτρα και στην Καλαμάτα. Αδιαφορούν για την Αθήνα των 5 εκατομμυρίων κατοίκων; Σαφέστατα. Οι επιλογές τους στη Βόρεια Ελλάδα στοχεύουν πρώτα στην ανθρωπογεωγραφία και μετά στην πρωτογενή παραγωγή των περιοχών. Οι κάτοικοι αυτών των περιοχών στο μεγάλο τους ποσοστό υπήρξαν μετανάστες. Μετανάστες κυρίως στη Γερμανία. Τα εγγόνια τους σήμερα δεν μιλάνε καλά καλά τα ελληνικά, ενώ τα παιδιά τους ζουν στη Γερμανία με ένα ποσοστό μικρότερο να έχει επιστρέψει στη πατρίδα. Όλες τους τις οικονομίες τόσα χρόνια σκληρά εργαζόμενοι που τις φύλαγαν; Στην Alpha του καλαματιανού ; στην Πειραιώς του σοσιαλιστή Μιχάλη; ή στην Statsparkasse;

Αφήστε το ρεπορτάζ του Lobbystas.gr και ρωτήστε τον θείο σας, τον ξάδελφο σας, έναν γνωστό σας, που δούλευε για πάνω από 30 χρόνια στη Bosch, στη Mercedes, στη Herta και όπου αλλού φανταστείτε, σε ποια τράπεζα κατέληγαν οι οικονομίες τους. Χτύπαγε κάρτα στις εξι παρά ένα λεπτό και όχι και ένα! Που εμπιστεύτηκαν τα χρήματα τους; Να διεισδύσουμε λίγο πιο βαθιά στο μυαλό του εχθρού; Πόσες κατοικίες κύριες και εξοχικές, καθώς και μικρομεσαίες επιχειρήσεις χτίσθηκαν με δάνεια από την Statsparkasse; Αφήστε τι λέω εγώ και το ρεπορτάζ. Ρωτήστε εσείς. Αποπληρώθηκαν στο μεγάλο τους ποσοστό 95% όλα τα δάνεια; Ναι ή όχι; Αποπληρώνονται ακόμα και σήμερα αυτά που υφίστανται; ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΜΠΑΤΑΧΤΣΗΣ ΈΛΛΗΝΑΣ; Ο ΤΙΜΙΟΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΤΑΡΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΛΗΣΤΑΡΧΟ Η Ο ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΣ Μ@Λ@ΚΟΠΙΤΟΥΡΑΣ ΜΕ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΚΟΝΕ ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΓΚΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΤΡΑΠΕΖΙΚΗΣ ΧΑΒΟΥΖΑΣ;

Πάτρα και Καλαμάτα.

Πύλη εισόδου το λιμάνι της Πάτρας για τον τουρισμό και τις επιχειρήσεις. Το 90%


τις πρωτογενούς παραγωγής στη Πελοπόννησο καταλήγουν στο λιμάνι. Χρήμα έρχεται, χρήμα φεύγει. Μέσα από το καράβι θα κάνει alert το κινητό του Γερμανού να παραλάβει τα travelchek του. Κράχτες στο λιμάνι θα βγάλουν οι έλληνες τραπεζίτες μπας και ψαρέψουν πελάτη.

Αλλά το κερασάκι είναι η Καλαμάτα.

Ανθρωπογεωγραφία όπως την είδαμε παραπάνω (Σπάρτη – Μεσσηνία) προϊόντα μοναδικής ποιότητας (λάδι ελιές σύκα κτλ) και τουρισμός μαζί με τους «μόνιμους» Γερμανούς κάτοικους, το λιμάνι που συνδέει την Κρήτη, ο σταθμός της NASA που κατασκευάζεται και άλλα πολλά που θα τα δούμε με το χρόνο. Εκρηκτικός συνδυασμός με μια λεπτομέρεια.

Καλαματιανέ θα κατέβω στο χωριό όταν θα εγκαινιάζει ο εχθρός το μαγαζί του δίπλα στην Alpha Bank !!!

Ε πως σου φαίνεται που θα ακούσεις την γερμανική μπότα; Μάνα πολύ φίλου μου λέει συνέχεια ότι με κυνηγούν οι γερμανοί από την κατοχή! Εγώ γελώ αλλά η ίδια δεν μου κρύβει τον φόβο της!

Εσύ Καλαματιανέ τον κρύβεις τον φόβο σου;

Έρχομαι λοιπόν και αναρωτιέμαι. Είναι δυνατόν να είμαστε τόσο μαλάκες; Είναι δυνατόν να μας κατάντησαν τόσο μαλάκες και να ασχολούμαστε με τη σβάστικα στο μπράτσο του Κασιδιάρη, με την ξαφνική επίσκεψη Σαμαρά στον ΕΟΠYΥ (τι είπες τώρα) και γιατί ο Κιάμος τραγούδησε ενώ το ΣΔΟΕ είχε σφραγίσει το μαγαζί;

Τελικά ποιος είναι ο μεγάλος εχθρός;


Υ.Γ. Υπάρχει μεγάλο ρεπορτάζ το οποίο θα ξετυλίξω σιγά σιγά. Μην θεωρείτε τυχαία την εξέλιξη με το έργο τις διαχείρισης των σκουπιδιών. Έρχονται και άλλα deal…

Κόκα κολα

«Mικρό το XA για το μέγεθος της Coca Cola»
Πρώτη Δημοσίευση: Δευτέρα, 12. 08. 2013 - 07:48 μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση του μεγέθους γραμματοσειράς Εκτύπωση E-mail Σχολιάστε πρώτοι!
«Mικρό το XA για το μέγεθος της Coca Cola»
Λίγο πριν την είσοδο του ομίλου στον FTSE-100, στηρίζει την απόφαση να εισαχθεί στο LSE

H εικόνα του Άλκη Δαυίδ, ανιψιού του «πατριάρχη» της Coca Cola 3 E, Γιώργου Δαυίδ, έχει ταυτιστεί μέχρι σήμερα με εκείνη του «εκκεντρικού, ασυμβίβαστου και αποστασιοποιημένου από νόρμες και κανόνες» γόνου μίας από τις μεγαλύτερες επιχειρηματικές οικογένειες της Eλλάδας. Όμως, πέρα από τις προκλήσεις του, που συχνά αποτελούν «πονοκέφαλο» και για τον αυστηρό και πιο εσωστρεφή θείο του, υπάρχει και μια άλλη πλευρά του, εκείνη του επιχειρηματία.

Mπορεί στον όμιλο της Coca Cola, όπου είναι ένας από τους μεγαλομετόχους, να μην έχει ενεργό διοικητικό ρόλο, όμως, σίγουρα έχει άποψη για τα τεκταινόμενα στην εταιρία, η οποία διατηρεί παρουσία σε περισσότερες από 28 χώρες. Δεν είναι απλώς ένας βασικός μέτοχος που ζει από τα μερίσματα.

Πριν από λίγες βδομάδες, ο Άλκης Δαυίδ, σε συνέντευξή του στον Bρετανικό Tύπο και συγκεκριμένα στον διαδικτυακό ιστότοπο londonlovesbusiness.com, σε ερώτηση για το πώς κρίνει την απόφαση της Coca Cola να πραγματοποιήσει «είσοδο» στο χρηματιστήριο του Λονδίνου και αν η κρίση χρέους στην Eυρώπη την ώθησε προς αυτή την κατεύθυνση, εκείνος απάντησε χαρακτηριστικά: «δεν είχε νόημα να παραμένουμε σε ένα χρηματιστήριο, όπως εκείνο της Aθήνας, όπου δεν υπάρχει καθόλου δραστηριότητα».

O Άλκης Δαυίδ, τον οποίο οι «Sunday Times» συμπεριλαμβάνουν στην λίστα με τους πλουσιότερους ανθρώπους, υποστήριξε επίσης, ότι «η εταιρία μας είναι κερδοφόρος. Mακροπρόθεσμα, είναι σημαντικό για μια εισηγμένη να μπορεί να έχει πρόσβαση σε κεφάλαια ανά πάσα στιγμή και το Xρηματιστήριο Aθηνών δεν παρείχε την ρευστότητα που απαιτεί μια εταιρία του συγκεκριμένου μεγέθους». Mε δύο λόγια, τόνισε ότι το XA ήταν «μικρό» για το μέγεθος της Coca Cola 3 E.

Δήλωσε δε, ότι οι μετοχές της Coca Cola Hellenic Bottling Company, οι οποίες εισήχθησαν στο LSE στις 29 του περασμένου Aπρίλη, κινούνται ανοδικά και πως ήταν ιδανική η κίνηση της διοίκησης να αρχίσει να διαπραγματεύεται και στο Λονδίνο την δεδομένη χρονική συγκυρία, οπότε και αυξάνεται το επενδυτικό ενδιαφέρον στην βρετανική πρωτεύουσα.

Στον FTSE-100

Oι δηλώσεις του Άλκη Δαυίδ, ο οποίος μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Aθήνας, Eλβετίας, Λος Άντζελες και Λονδίνου, έγιναν πριν από μερικές βδομάδες, σε μια χρονική στιγμή που, όπως όλα δείχνουν, η Coca Cola Hellenic Bottling ετοιμάζεται να κάνει το «ντεμπούτο» της και στον δείκτη FTSE- 100.

H 11η Σεπτεμβρίου μπορεί να έχει ταυτιστεί με την «αποφράδα» μέρα της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους στην Aμερική, όμως, ο «πύργος» της Coca Cola Hellenic, της οποίας η χρηματιστηριακή αξία, ανέρχεται σε 6 δισ. στερλίνες περίπου και η μετοχή στις τελευταίες 5 συνεδριάσεις κινείται μεταξύ 1,818 με 1,820 στερλίνες, εκείνη την ημερομηνία, κατά πάσα πιθανότητα, θα περνά το «κατώφλι» του FTSE- 100.

H κεφαλαιοποίηση της εταιρίας μάλιστα, η οποία φτάνει τα 5,640 δισ. στερλίνες, θα της επέτρεπε να είναι από τον περασμένο μήνα στον δείκτη, όμως, παράμετροι που έχουν θέσει οι υπεύθυνοι του δείκτη, την κρατούν προσωρινά στον «θάλαμο αναμονής». Mία από αυτές τις προϋποθέσεις που αφορούν και την Coca Cola Hellenic Bottling, έχει να κάνει με το ποσοστό εμπορευσιμότητας μετοχών που διαπραγματεύονται σε περισσότερα από ένα χρηματιστήρια- η ελληνική εταιρία είναι σε Λονδίνο, Aθήνα και Nέα Yόρκη- καθώς ο μεγαλύτερος όγκος απαιτείται να πραγματοποιείται στην χρηματαγορά του Λονδίνου.

H αποτίμηση, πάντως, της Coca Cola Hellenic Bottling, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά χρηματιστηριακοί κύκλοι της βρετανικής πρωτεύουσας, με τα σημερινά δεδομένα την κατατάσσει σε μία από τις μεσαίες- και προς τα πάνω- θέσεις του δείκτη FTSE- 100.

O δρόμος για την ελληνική εταιρία προς τον συγκεκριμένο δείκτη άνοιξε λόγω και της μαζικής αποχώρησης των Pώσων και των Kοζάκων, όπως παρατηρούν επιχειρηματικοί κύκλοι στην Bρετανία. Eταιρίες, των οποίων οι βασικοί μέτοχοι πραγματοποιούσαν συνεχείς αγορές ίδιων μετοχών ή επενδύσεις που πραγματοποίησαν με αγορές από την ελεύθερη αγορά επενδυτικά κεφάλαια, είχαν ως αποτέλεσμα να μειωθεί σε μεγάλο βαθμό η διασπορά τους, κίνηση που σημαίνει την αυτόματη έξοδο από τον FTSE- 100.

Άλλος ένας λόγος είναι και η κατάρρευση της κεφαλαιοποίησης σχεδόν του συνόλου των μεταλλευτικών εταιριών, με τις δύο ηχηρότερες αποχωρήσεις από τον δείκτη να αποτελούν εκείνες της Polymetal και της ENRAZ, η οποία είναι συμφερόντων του ισχυρού άνδρα της Tσέλσι, Pόμαν Aμπράμοβιτς.

Με περιουσία 1,8 δισ. ευρώ ο εκκεντρικός γόνος

Oι «χρυσές» επενδύσεις στα new media

O Άλκης Δαυίδ, εκτός από μέτοχος στην Coca Cola, έχει προχωρήσει τα τελευταία χρόνια σε επενδύσεις στον χώρο των new media και όχι μόνο, οι οποίες του αποφέρουν σημαντικά κέρδη. Mία από αυτές είναι η FilmOn, η μεγαλύτερη πλατφόρμα αναπαραγωγής ζωντανού τηλεοπτικού προγράμματος στο ίντερνετ, όπου έχει ξοδέψει τουλάχιστον 30 εκατ. δολ. για την προβολή της και όπως τονίζει, τους τελευταίους μήνες έχει ξεκινήσει να γίνεται σταδιακά απόσβεση.

Mάλιστα, η ιδέα του ενθουσίασε τόσο τον γνωστό ηθοποιό Tσάρλι Σιν, ο οποίος απέκτησε πακέτο μετοχών στην εταιρία. Ωστόσο η FilmOn, λόγω της ανταπόκρισης που έχει, αποτελεί τον μεγάλο «πονοκέφαλο» για τα αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα. Άλλη μια σημαντική επένδυσή του, είναι το συνδρομητικό κανάλι BattleCam.com, το οποίο όταν πρωτοξεκίνησε, είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, αφού ο Άλκης Δαυίδ σκέφτηκε έναν μάλλον ασυνήθιστο τρόπο για να το διαφημίσει: πρόσφερε 1 εκατ. δολ. σε όποιον περνούσε μπροστά από τον Aμερικανό Πρόεδρο, Mπαράκ Oμπάμα γυμνός, φωνάζοντας έξι φορές «BattleCam».

H περιουσία του υπολογίζεται στα 1,8 δισ. ευρώ, ενώ πολλές είναι και οι επενδύσεις του στο real estate, καθώς διαθέτει τρία ακίνητα στο Λονδίνο, στο Λος Άντζελες και ένα στις Σπέτσες, όπου έχει μόνιμα αραγμένα δύο power yachts.

foivos έγραψε:Oι φιλόσοφοι παίζουν χρηματιστήριο;  

Ο ΜΑΡΞ έχασε όλα του τα λεφτά στο Χρηματιστήριο

Μια άλλη εκδοχή του Δρόμου προς τα άκρα

Από τον Βασίλη Μπόνιο
Τo πόσο αρρωστημένος είναι αυτός ο κρατικός μηχανισμός δεν χρειάζεται να το διαπιστώσουμε από την απελευθέρωση της συμμορίας του ΙΚΑ Καλλιθέας.
Ούτε από τον μαφιόζικο τρόπο με τον οποίο μοιράζεται η μηντιακή και επιχειρηματική τράπουλα. Στην περίπτωση της Ελλάδας του 2013, ισχύει περισσότερο από ποτέ το ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.
Με απλά λόγια τα κεφάλια του τόπου (πρωθυπουργοί πρώην και νυν, υπουργοί πρώην και νυν, βουλευτές, τοπικοί άρχοντες, κλπ και όσοι ετοιμάζονται να μας κυβερνήσουν) έχουν προσωπικές νοσηρές σχέσεις με βρώμικα συμφέροντα, με φυγόδικους επιχειρηματίες, και με έναν επιχειρηματικό υπόκοσμο ο οποίος δεν διστάζει να συστήνει ακόμη και τρομοκρατικές οργανώσεις νοικιάζοντας γραφιάδες προκηρύξεων και εκτελεστές συμβολαίων.
Αν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος έχουν την δύναμη να αντέξουν την αιματοχυσία που πλησιάζει, αν είναι αποφασισμένοι να αφήσουν τα παιδιά τους- τα αγόρια και τις κόρες τους- να κουβαλάνε στους ώμους τους το θανατικό που οι ίδιοι ετοιμάζονται να προκαλέσουν μέσα από το πάρε-δώσε με σκοτεινά και βρώμικα συμφέροντα ας συνεχίσουν το ίδιο βιολί, μην αναλαμβάνοντας την ευθύνη να απελευθερώσουν την Δικαιοσύνη από το παρακράτος που την ελέγχει, την εκβιάζει, κλπ)
Ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Βενιζέλος, ούτε ο Κουβέλης, ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Καμμένος, ούτε ο Μιχαλολιάκος, ούτε ο Κουτσούμπας (που είναι και επίκαιρος) μπορούν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους.
Οδηγούν την χώρα στην αιματοχυσία έχοντας- ο καθένας από τους ολίγιστους πολιτικούς ηγέτες που μας έταξε η ιστορία σ΄αυτή την συγκυρία- στο μυαλό του το πως θα επιβιώσει η δική του οικογένεια, το δικό του σπιτικό. Ούτε καν το όνομά τους δεν είναι πλέον σε θέση να υπερσπισθούν. Έχουν χάσει το στοίχημα της ιστορίας.
Επιλέγουν λοιπόν να επιβιώσουν οχυρομένοι πίσω από επιχειρηματικές συμμορίες τύπου Κολομβίας που στήνουν μπίζνες (κανάλια, εργολαβίες, δημόσια έργα κλπ) σαν παπατζήδες στην Ομόνοια μιας άλλης εποχής.
Είναι δε τόσο κοντόφθαλμοι που δεν βλέπουν την κόλαση που πλησιάζει από την οποία και οι ίδιοι δύσκολα θα γλιτώσουν.

Βλέπω και ο φίλος Θράσσ ομιλεί περί τοίχου

ΤΕΤΆΡΤΗ, 31 ΙΟΥΛΊΟΥ 2013
Προς τον τοίχον
Κατα τα έτη, κοντεύουν πλέον τα εξ, που συγγράφω το "Φρόνημα" ολίγας φοράς είχον τη βεβαιότητα οτι το πράγμα έφθασε εις το μη περαιτέρω. Τωρα όμως αγαπητοί φίλοι η ωρα της κρισεως ευρίσκεται εγγύς.

Ας υπαγωμεν όλοι προς παραθεριστικούς προορισμούς και άμα τη επιστροφή, οψομεθα. Μετα τα τέλη Νοεμβρίου, η Ελλάς δε θα ειναι πλέον η ιδία χώρα. Ο έχων δυνατότητα φυγείν, φυγέτω.

Καλό καλοκαίρι και τα λέμε περι τα γενέθλια του φρονήματος, περι την εορτήν της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

ΥΓ. Την έπιασα με την καταφέρεις ε? και δη ΑΚΡΙΒώΣ εις την κορυφήν. Ειδες, ακόμα κατι κάνει ο Καλοχαιρετας.

http://thrassakos.blogspot.gr/

"Βορράς" και "Νότος" της ευρωζώνης βράζουν στο ίδιο καζάνι:
Μία εξαιρετική ανάλυση των Financial Times

«Ρίξτε μια προσεκτική ματιά στα ευρωπαϊκά οικονομικά μεγέθη που ανακοινώθηκαν την περασμένη εβδομάδα και κοιτάξτε τι κρύβεται πίσω από τους τίτλους που λένε ότι η ευρωζώνη συνολικά έχει βγει από την ύφεση. Η ανταμοιβή σας θα είναι μια "ιστορία δύο χωρών" που δείχνει το πόσο πεισματικά αγνοεί η ευρωπαϊκή οικονομία το σενάριο για το οποίο είχαν προετοιμαστεί οι πολιτικοί ηγέτες της».

Με αυτά τα λόγια προλογίζει ο Martin Sandbu την εξαιρετική ανάλυσή του στους Financial Times σχετικά με το κοινό παρόν και μέλλον του «ισχυρού» βορρά και του «ασθενούς» νότου, τη βαθιά ρίζα της κρίσης η οποία, όπως αποδεικνύεται, δεν εντοπίζεται στις κεφαλαιακές ασυμμετρίες της ευρωζώνης, αλλά και το πραγματικό πρόβλημα με το οποίο έρχονται αναπόφευκτα πλέον αντιμέτωποι οι Ευρωπαίοι ηγέτες.

Το δημοσίευμα αναφέρεται στις περιπτώσεις δύο χωρών, της Πορτογαλίας και της Ολλανδίας: «Δύο μεσαίων χωρών, αντιπροσωπευτικών του "βορρά" και του "νότου" ή του "πυρήνα" και της "περιφέρειας" στην νομισματική ενοποίηση. Βρίσκονται στα δύο άκρα ενός άξονα που οι σκεπτικιστές θεωρούν το εγγενές ελάττωμα του ευρώ: Την ασυμμετρία ανάμεσα στις ανταγωνιστικές πλούσιες χώρες, τις οποίες η καθορισμένη συναλλαγματική ισοτιμία μετέτρεψε σε διαρθρωτικούς αποταμιευτές, και στις μη ανταγωνιστικές φτωχές εξαδέλφες, των οποίων οι ασύδοτες σπατάλες χειροτέρεψαν με το ευρώ».

Οι διαφορές των δύο χωρών

«Σε όλη την διάρκεια της "εποχής του ευρώ", η Πορτογαλία είχε μεγάλα ελλείμματα προϋπολογισμού, που έφτασαν σε διψήφια μεγέθη ως ποσοστά του ΑΕΠ στο κορύφωμα της κρίσης. Η χώρα δεν απολάμβανε καν την απατηλή άνθιση που έβαλε την Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιρλανδία σε μπελάδες. Η πορτογαλική οικονομία μόνο να υποφέρει κατάφερε στην πρώτη 10ετία του ευρώ. Και σήμερα προσπαθεί να συνέλθει από τα συμπτώματα άγριου ξενυχτιού, χωρίς να έχει καν πάει στο πάρτι.

Σε αντιπαράθεση βρίσκεται η Ολλανδία. Έχουν γίνει πιο τευτονικοί και από τους Γερμανούς σε ζητήματα που καθορίζουν το γερμανικό λιτοδίαιτο, εξαγωγικό οικονομικό μοντέλο. Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι πιο θετικό στην Ολλανδία απ'όσο στην Γερμανία σχεδόν όλα τα χρόνια "ζωής" του ευρώ. Το ολλανδικό δημόσιο έλλειμμα είναι σταθερά μικρότερο από το γερμανικό από πριν την κρίση. Στις απόψεις για την οικονομική πολιτική, επίσης, οι Ολλανδοί συχνά ξεπερνούν τους Γερμανούς, επιμένοντας πιο φωναχτά από το Βερολίνο στις επίπονες περικοπές ελλειμμάτων στην Πορτογαλία και άλλα ελλειμματικά κράτη, καθώς τις θεωρούν το τίμημα για τις διασώσεις που έλαβαν.

Σύμφωνα με το παιχνίδι ηθικής που ακολουθούν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι πιστωτές οι οποίοι καθορίζουν την στρατηγική στην ευρωζώνη, οι Ολλανδοί πρέπει να ανταμειφθούν για την οικονομική τους επιτυχία και οι Πορτογάλοι να καταδικαστούν στο οικονομικό καθαρτήριο μέχρι να απαλλαγούν από τις αμαρτίες τους. Ο εναλλακτικός μύθος που εξιστορούν οι σκεπτικιστές της νομισματικής ενοποίησης, είναι ότι αυτά τα έθνη δεν έπρεπε ποτέ να μοιραστούν κοινό νόμισμα και ότι οι διαφορετικές προοπτικές τους είναι τόσο αναπόφευκτες όσο οι μόνιμες "πληρωμές" από τον βορρά προς τον νότο που θα χρειαστούν για να παραμείνει το ευρώ ενωμένο».

Τι ισχύει όμως στην πραγματικότητα;

«Ετσι έδειχναν τα πράγματα, μέχρι πρόσφατα. Όμως η οικονομία της Ευρώπης είναι πιο περίπλοκη από όσο εξιστορούν αυτοί οι μύθοι. Λες και ήθελε να το αποδείξει, έχει αρχίσει να μην "υπακούει".

Στο δεύτερο τρίμηνο, η Πορτογαλία αναπτύχθηκε με ρυθμό 4,5%, τον ταχύτερο μεταξύ όλων των κρατών της ΕΕ. Η Ολλανδία συνέχισε να συρρικνώνεται με ρυθμό 0,2% στο β΄ τρίμηνο (0,8% στο 12μηνο).

Δεν μπορούμε βέβαια να βγάζουμε συμπεράσματα από τα στατιστικά ενός μηνός. Η ανάπτυξη της Πορτογαλίας είναι βέβαιο ότι καθρεφτίζει έκτακτους παράγοντες και όχι αλλαγή τάσης. Και πάλι όμως, η αντίθεση δείχνει το πόσο φτωχοί είναι οι μύθοι που ακούμε συχνότερα για την ευρωζώνη».

Συμπεράσματα...

«Διαψεύδοντας όσους κηρύσσουν την δημοσιονομική πειθαρχία υπεράνω όλων, η ολλανδική ύφεση δείχνει ότι ούτε η ισχυρή δημοσιονομική θέση, ούτε τα μεγάλα πλεονάσματα συναλλαγών, επαρκούν για να αποτρέψουν τις πιστωτικές φούσκες οι οποίες καταρρίπτουν την οικονομία όταν σκάσουν. Οι Ολλανδοί υποφέρουν από τις επιπτώσεις μιας εντελώς αυτόνομης στεγαστικής φούσκας. Ο συντελεστής χρέους προς το εισόδημα είναι 250%. Οι τιμές των κατοικιών έχουν μειωθεί 21%. Κι αυτό υποχρεώνει τους χρεωμένους ιδιοκτήτες –το 30% χρωστούν περισσότερα από την αξία των σπιτιών τους- να καταναλώνουν λιγότερο. Αν προσθέσουμε τις περικοπές στα δημόσια ελλείμματα, τα οποία επιβάλλουν οι Ολλανδοί στους εαυτούς τους μέσα στον ενθουσιασμό να ξεπεράσουν δημοσιονομικά τους Πορτογάλους και τους άλλους, είναι αναπόφευκτο να επέλθει ύφεση στην οικονομία.

Οι παραπάνω ιστορίες είναι μια πιο ήπια εκδοχή των όσων συμβαίνουν στην Ιρλανδία και την Ισπανία. Αν και τα ελλείμματα συναλλαγών βοήθησαν να φουσκώσουν οι φούσκες σε αυτές τις χώρες, η Ολλανδία δείχνει ότι και μια καθαρή πιστωτική οικονομία μπορεί να κάνει χάλια την αγορά ακινήτων της. Με άλλα λόγια, η κρίση σε πολλές χώρες της ευρωζώνης έχει μεγαλύτερη σχέση με την κακή εγχώρια πιστωτική ρύθμιση κάθε κράτους, παρά με τις ανισορροπίες κεφαλαίων ανάμεσά τους –αν και αναμφισβήτητα αυτές ενθάρρυναν τις κακές εγχώριες πολιτικές.

Το «καλό» σε αυτή την ιστορία, είναι ότι το ευρώ δεν είναι τόσο ελαττωματικό. Οι ασύμμετρες ροές κεφαλαίων δεν είναι ασύμβατες με τις υγιείς οικονομίες, ο δανεισμός του ιδιωτικού τομέα από τις πλουσιότερες οικονομίες προς τις φτωχότερες είναι επιθυμητός, αλλά αυτές οι πιστώσεις πρέπει να χρηματοδοτούν παραγωγικές επενδύσεις. Κι αυτό απαιτεί καλύτερες τράπεζες.

Αφού δοκίμασαν πρώτα όλα τα άλλα, οι ηγέτες της ευρωζώνης αρχίζουν επιτέλους να αντιμετωπίζουν το πραγματικό πρόβλημα».

http://www.iefimerida.gr/node/118811#ixzz2cUa4ny6z