Πολιτική & Ελληνικό Χρηματιστήριο 2016

Εδώ και πολύ καιρό βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να αναλύουμε τις πολιτικές εξελίξεις, γιατί από αυτές εξαρτώνται σχεδόν όλα. Είναι κάτι που είχε αναγνωριστεί πολύ νωρίς στο Investorblog (Πολιτικές Εξελίξεις: Καταλύτης για το ΧΑ – Ιούνιος 2014 -). Προς αποφυγή παρεξηγήσεων θα ήθελα να τονίσω πως η παρούσα ανάλυση γίνεται με επενδυτική και όχι πολιτική πρόθεση.

Γιατί η πολιτική είναι τόσο θεμελιώδης στο ελληνικό ζήτημα; Στο ξεκίνημα της κρίσης πολλοί καταστροφολόγοι, στηριζόμενοι σε ανύπαρκτα συνομωσιολογικά σενάρια, φώναζαν για οικονομική καταστροφή που δεν θα διορθωνόταν ούτε σε 10 χρόνια, σε αντίθεση με τα διδάγματα της οικονομικής θεωρίας και ιστορίας πως λιγότερα από 3 χρόνια αρκούν. Τελικά, η μεγάλη χρονική διάρκεια και ένταση της κρίσης δεν αποτελεί νίκη των συνομωσιολόγων έναντι της επιστήμης, τάχα δείχνοντας ότι ο κόσμος όλος επιβουλεύεται να βυθίσει και κατακτήσει τη χώρα μας. Ίσα ίσα, η ίδια η μεγάλη αποδοχή αυτών των επικίνδυνων απόψεων καταδεικνύει την παρακμή της κοινωνίας. Η ελληνική κρίση διατηρείται επί μακρόν όχι για οικονομικούς λόγους. Είναι πρωτίστως κρίση αξιών στην κοινωνία, που επιτρέπει την ανάδειξη ανίκανων και διεφθαρμένων πολιτικών προσώπων και αδιέξοδων πολιτικών. Ξέρετε, τους πολιτικούς δε μας τους επιβάλλουν, τους ψηφίζουμε. Αν ψηφίζαμε ορθολογικά και διαμορφώναμε σοβαρές πολιτικές αποφάσεις, με επίγνωση υποστηρίζω πως θα είχαμε έκρηξη οικονομικής ανάπτυξης. Μιας και, λοιπόν, “η πολιτική είναι ο βασιλιάς”, παρότι θα μιλήσω για αυτήν και ας σαφώς διατηρώ τις προσωπικές πολιτικές μου πεποιθήσεις, δεν θα ήθελα να ταυτιστώ με κανένα κόμμα ή σχηματισμό ή να θεωρηθεί πως ασκώ πολιτική μέσα από ένα επενδυτικό blog.

Οι Εξελίξεις: Από την τελευταία φορά που είχε θιχτεί το ελληνικό χρηματιστηριακό περιβάλλον (βλέπε: Το Αίνιγμα του Ακριβού Χρηματιστηρίου) συνέβησαν πολλά. Είχαμε τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, μια ακόμα εκλογική του νίκη, την έκπληξη Μητσοτάκη, την επανάσταση κοινωνικών ομάδων με αφορμή το ασφαλιστικό, την καθυστέρηση της αξιολόγησης, την έξαρση της προσφυγικής κρίσης και τελικά την δημοσκοπική πτώση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Χρηματιστηριακά δε, βοηθούσης της εξαέρωσης στις διεθνείς αγορές, είχαμε επιτέλους υποχώρηση του ΓΔ, που αινιγματικά παρέμενε τόσο ψηλά, .
Το γράφημα της εξέλιξης της Παράστασης Νίκης, δείχνει τη δημοσκοπική πτώση της συγκυβέρνησης. (Πηγή: MetronAnalysis)


Και τώρα; Η σπέκουλα που γίνεται στο χρηματιστήριο, υπεύθυνη για τις νευρικές ανόδους και πτώσεις, έχει να κάνει με την τύχη της αξιολόγησης. Το ίδιο περίπου συνέβαινε και πέρσι, αλλά τότε πράγματι είχε νόημα. Η έκβαση των διπαραγματεύσεων θα έδειχνε αν η ριζοσπαστική αριστερά στην Ελλάδα θα ακολουθούσε το δρόμο του ρεαλισμού ή της ιδεοληψίας. Παρόλο που η σκληρή πραγματικότητα έχει ωριμάσει σε ένα βαθμό την ηγεσία του νέου, δίχως ΛΑΕ, ΣΥΡΙΖΑ, η επιδείνωση που έχουν φέρει οι απερίγραπτοι χειρισμοί, πλέον δεν επιτρέπουν τη διέξοδο. Φέτος, κακώς η αγορά μιμούμενη τα περσινά άγεται με οδηγό την αξιολόγηση, η οποία δεν είναι το ζητούμενο πια για τη χώρα. Θα τολμήσω να πω, πως είτε δεν θα ολοκληρωθεί με επιτυχία υπό το παρόν κυβερνητικό σχήμα, είτε θα υπάρξει άλλη μια συμφωνία αναβολής.


Σημείο Καμπής για την Ελλάδα και την οικονομία της θα είναι η ανάδειξη και λαϊκή υποστήριξη δυνάμεων που πιστεύουν και μπορούν να τολμήσουν μεταρρυθμίσεις με φιλοευρωπαϊκή κατεύθυνση, μακριά από το παράδειγμα της Μεταπολίτευσης. Μετά την εκλογή Μητσοτάκη, τη κυβερνητική δημοσκοπική πτώση και τη κοινωνική αγανάκτηση, περιορίζεται η επιρροή των εκφραστών του “παλιού” και ενισχύεται αυτή του “νέου”. Διαμορφώθηκε δε πολιτικός πόλος που εκφράζει τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, για πρώτη φορά ικανός σε μέγεθος. Άλλος αρχηγός στην αξιωματική αντιπολίτευση θα σήμαινε πολλά επεισόδια ταλαιπωρίας ακόμα, με σχεδόν αναπότρεπτη την κατάρρευση. Η αξία αυτής της εκλογικής έκπληξης είναι μεγάλη για την Ελλάδα. Αν υπάρχει κάτι που το χρηματιστήριο οφείλει να αποτιμήσει θετικά είναι αυτό το ελπιδοφόρο γεγονός.

Βέβαια, το επόμενο διάστημα δεν θα είναι “ρόδινο”. Αντίθετα, πολύ σύντομα θα επιστρέψουμε σε κλίμα έντασης ανάλογο με αυτό που ζήσαμε κατά τα Capital Controls. Για την Ελλάδα και τον επενδυτή τα ερωτήματα αφορούν τις πιθανότητες που έχει μια μετάβαση από το λαϊκισμό στον ορθολογισμό, το τρόπο και το χρόνο που αυτή θα γίνει. Ξεκινώντας από το χρόνο, διαφωνώ με όσους υποστηρίζουν πως προτιμότερο είναι να αργήσει, ώστε να καεί πλήρως ο “λαϊκισμός”. Θα καεί ο λαϊκισμός ή θα καεί η Ελλάδα; Και αν ο λαϊκισμός αναγεννηθεί από τις στάχτες του;

Οικουμενική ή Εκλογές; Όσον αφορά τον τρόπο μετάβασης, αυτός γενικά συνοψίζεται στο “Οικουμενική ή εκλογές;”. Ένα κυβερνητικό σχήμα υπό το παρόν Κοινοβούλιο μόνο βραχεία ζωή μπορεί να έχει. Βοηθά στην ομαλότητα της μετάβασης, αλλά ίσως θολώσει το τι εκφράζει η κάθε πολιτική δύναμη αποπροσανατολίζοντας τον ημιμαθή ψηφοφόρο. Η μετάβαση με τον ένα ή άλλο τρόπο μπορεί να έρθει μόνο από νέες εκλογές που θα αλλάξουν τις ισορροπίες στο κοινοβούλιο. Η αγορά άδικα φοβάται της εκλογές, πάλι μιμούμενη αστόχως τα περσινά και προπέρσινα. Το 2014 το χρηματιστήριο υποχωρούσε ανησυχώντας για την κατά πολλούς αναπόφευκτη πολιτική έκφραση της αγανάκτησης, ή οποία τελικά ήρθε. Αντίθετα, πιθανές εκλογές φέτος, υπό την προϋπόθεση ενός θετικού αποτελέσματος, ενδεχομένως να σήμαιναν όχι απλά κίνδυνο, αλλά λύτρωση οικονομική και χρηματιστηριακή.

Από την άλλη, δικαιολογημένοι και οι φόβοι, όχι μόνο λόγο της πιθανότητας ενός νέου αρνητικού εκλογικού αποτελέσματος, αλλά γιατί η εξουσία είναι πολύ γλυκιά για να αφεθεί βελούδινα, ειδικά από πολιτικά πρόσωπα που δεν δίστασαν να φέρουν την Ελλάδα στην κόψη ακόμα και όταν δεν κινδύνευε άμεσα η “καρέκλα” τους. Για αυτό και υποστηρίζω πως θα αναβιώσει το κλίμα του περσινού χάους. Το μεγάλο στοίχημα για την Ελλάδα, την οικονομία και Χρηματιστήριο είναι αυτό το κλίμα να μην αποτρέψει την μετάβαση και να μη δημιουργήσει νέα ζημιά στη χώρα.

Χρηματιστηριακά, μετά από την τελευταία πτώση κάποιες πρώτες ευκαιρίες αρχίζουν και αποκαλύπτονται, αν και δεν βρίσκονται τόσο στις πρωτοκλασάτες μετοχές του 20άρη, αλλά σε αυτές τις μεσαίας και μικρότερης κεφαλαιοποίησης. Ο λόγοι που πρέπει να υπάρχει μεγάλη ρευστότητα είναι πως πρώτον η επιτυχία μιας ομαλής πολιτικής μετάβασης δεν είναι βέβαια. Αν αποτύχει, οικονομική κατάρρευση θα σημάνει χρηματιστηριακή κατάρρευση. Δεύτερον, το κλίμα φαίνεται πως τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα θα επιδεινωθεί σοβαρά μέσα από νέους “ηρωισμούς”, που θα εντείνουν τις πωλήσεις στη Λεωφόρο Αθηνών. Τρίτον, δεδομένων των δύο προηγούμενων λόγων και ότι αυτοί σημαίνουν, οι τιμές δεν είναι κελεπούρι, όπως το 2012.

Θα αναφέρω πάντως κάποιες μετοχές που μου αρέσουν οι αποτιμήσεις τους. Άλλες πολύ επικίνδυνες με μεγάλα περιθώρια ανόδου και άλλες πιο ασφαλείς (οι πρώτες 9):

ΠΛΑΘ ΦΦΓΚΡΠ ΚΛΕΜ ΦΛΕΞΟ ΕΛΤΟΝ ΕΥΑΠΣ ΛΥΚ ΑΣΤΑΚ ΚΑΜΠ ΚΜΟΛ ΝΙΟΥΣ ΔΕΗ ΙΝΤΚΑ ΒΟΣΥΣ ΓΑΛΑΞ ΝΗΡ ΣΕΛΟ ΠΕΡΣ ΕΛΛΑΚΤΩΡ ΕΚΤΕΡ

Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη και η μεγάλη “αναμπουμπούλα” μπροστά. Όμως, σε σχέση με το καλοκαίρι, οι τιμές έχουν κάπως υποχωρήσει και στην πολιτική επιτέλους έχουμε την διαμόρφωση μιας ευνοϊκότερης πραγματικότητας, όσον αφορά τις υποσχέσεις μετάβασης από το λαϊκισμό στον ρεαλισμό. Χρηματιστηριακά, λοιπόν, υπάρχει ελπίδα αναστροφής και νόημα στην επιφυλακτική διακράτηση ελληνικών μετοχών, με γνώση των μεγάλων κινδύνων και εφόσον υπάρχουν ταμειακές εφεδρείες για τον επενδυτή.

…το άρθρο είναι αφιερωμένο στον Horizons…

Δημήτρης Κουτσουμπός
(Δείτε το άρθρο με γραφήματα στο Investorblog.gr)
*Τα παραπάνω δεν αποτελούν συστάσεις για αγορά ή πώληση αξιών.