Εκλογές...Πώς είναι δυνατόν;

Πώς είναι δυνατόν;
Ο ξένοι δημοσιογράφοι φίλοι μου διερωτώνται για την κατάσταση στην Ελλάδα
27 Αυγ. 15 2015
Συνάντησα αυτό το καλοκαίρι ορισμένους φίλους ξένους δημοσιογράφους, οι οποίοι μου έθεσαν ερωτήματα γιά τη κατάσταση στην Ελλάδα. Συνοψίζω ορισμένα από αυτά, στα οποία ομολογώ ότι δεν εύρισκα τί να απαντήσω:

Πώς είναι δυνατόν μία χώρα βυθισμένη εδώ και έξη χρόνια σε μείζονα οικονομική και κοινωνική κρίση  να προσφεύγει γιά τρίτη  φορά σε κάλπες μέσα σε μόλις οκτώ μήνες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται γιά την ήδη διαλυμένη οικονομία;

Πώς είναι δυνατόν ένας λαός να ψηφίζει με  61%  «όχι» στο δημοψήφισμα γιά το πρόγραμμα Γιουνκέρ ( και άρα τη παραμονή στην ευρωζώνη )ταυτόχρονα όμως να εμφανίζεται να λέει με 80% «ναι» στο ευρώ σε όλες τις δημοσκοπήσεις;

Πώς είναι δυνατόν ένας πρωθυπουργός να προσφεύγει σε δημοψήφισμα, να τίθεται επικεφαλής του «όχι» , και αμέσως κατόπιν να χαρακτηρίζει το «όχι» «εντολή γιά διαπραγμάτευση» και να εφαρμόζει το «ναι»;

Πώς είναι δυνατόν να διαπραγματεύεσαι επί πέντε μήνες στο Eurogroup και τα άλλα ευρωπαϊκά όργανα, να πηγαινοφέρνεις συνέχεια τα μέλη τους στις Βρυξέλλες και όταν φθάνεις στη συμφωνία, όταν απομένει η ρύθμιση μίας μικρής διαφοράς μόλις 60-70 εκατομμυρίων με τους δανειστές, να φεύγεις νύχτα, ξαφνικά και απροειδοποίητα, από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, να μένεις ακάλυπτος, χωρίς πρόγραμμα, και να προκηρύσεις δημοψήφισμα;

Πώς είναι δυνατόν να καθυβρίζεις ως τρομοκράτες, τοκογλύφους και άλλα παρόμοια εκείνους τους οποίους ταυτόχρονα εκλιπαρείς γιά δανεικά;

Πώς είναι δυνατόν να απειλείς και να εκβιάζεις τους δανειστές σου με το επιχείρημα ότι άν δεν σου δώσουν τα δανεικά εσύ θα εξαπολύσεις εναντίον τους «τζιχαντιστές»;

Πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεις το χρέος σου «παράνομο, απεχθές και επονείδιστο» με τελετές μάλιστα στη Βουλή στις οποίες παρίσταται ο πρωθυπουργός αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να απειλείς τους δανειστές σου ότι δεν θα πληρώσεις αυτά που οφείλεις και ταυτόχρονα να τους ζητάς νέα δανεικά;

Πώς είναι δυνατόν να ζητάς βοήθεια από την Ευρώπη να είσαι ενταγμένος στο οικονομικό, πολιτικό και αμυντικό σύστημά της και ταυτόχρονα μόνος εσύ να διαφοροποιείσαι στο κορυφαίο ζήτημα της Ουκρανίας και την ώρα της κρίσης να επισκέπτεσαι, μετά εδαφιαίων υποκλίσεων, τον Πούτιν;

Πώς είναι δυνατόν να ζητάς βοήθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ταυτόχρονα ένα από τα πρώτα σου μελήματα να είναι η αποφυλάκιση του καταδικασμένου γιά δολοφονίες  και Αμερικανών πολιτών Σάββα Ξηρού, με γνωστή μάλιστα την αμερικανική μονομανία σε θέματα τρομοκρατίας;

Πώς είναι δυνατόν ένα πτωχευμένο κράτος που δυσκολεύεται κάθε μήνα να πληρώσει μισθούς και συντάξεις να συνεχίζει ακάθεκτο τις προσλήψεις και να ψηφίζει νόμους για επιστροφή πάσης φύσεως απομακρυθέντων στις θέσεις τους;

Πώς είναι δυνατόν να ψηφίζει η Βουλή και μάλιστα με πρωτοφανή αριθμό ψήφων, νόμους τους οποίους αποδοκιμάζει ο πρωθυπουργός  και τους χαρακτηρίζει προϊόν «πραξικοπήματος», «εκβιασμού», «εκτροπής» και «νόμους που δεν πιστεύουμε αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να ψηφίσουμε», αποδομώντας τους έτσι εν τη γενέσει τους;

Πώς είναι δυνατόν να εφαρμοσθούν τα μέτρα, που προβλέπουν αυτοί οι νόμοι, όταν οι αρμόδιοι γιά την εφαρμογή τους υπουργοί δηλώνουν ευθέως ότι διαφωνούν με αυτά;

Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν μέλη  υπουργικού συμβουλίου σε ευρωπαϊκή πολιτισμένη χώρα που εισηγούνται ρεσάλτα στο Νομισματοκοπείο και τη Τράπεζα της Ελλάδος, χακάρισμα των ΑΦΜ, και άλλα ηρωϊκά και πρωτάκουστα παρόμοια που προσιδιάζουν  μόνο σε Λατινοαμερικάνικα δικτατορικά καθεστώτα;

Πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση να στηρίζεται στις ψήφους της αντιπολίτευσης γιά να περάσει από τη Βουλή το τρίτο μνημόνιο και τους συνοδευτικούς του νόμους, ταυτόχρονα όμως ο πρωθυπουργός να καθυβρίζει τα κόμματα που τον στηρίζουν;

Πώς είναι δυνατόν να δηλώνει ο πρωθυπουργός σε κάθε ευκαιρία «υπερήφανος» γιά τις «σκληρές διαπραγματεύσεις» Φεβρουαρίου - Ιουλίου με τους δανειστές, όταν στο χρονικό αυτό διάστημα ακριβώς εξ αιτίας αυτών των παρανοϊκά αυτοκαταστροφικών «διαπραγματεύσεων» έκλεισαν και στη συνέχεια κατέρρευσαν οι τράπεζες, επιβλήθηκε capital control, έφυγαν και άλλα 40 δισεκατομμύρια από τις καταθέσεις, επανήλθε η Ελλάδα στην ύφεση και τα πρωτογενή ελλείμματα, έκλεισαν και άλλες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, αυξήθηκε η ανεργία, οδηγήθηκε σε ασφυξία η αγορά, επανήλθε το Grexit ως υπό συζήτηση ζήτημα και τελικά αντί «να καταργηθούν τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο» επιβλήθηκε τρίτο σκληρότερο μνημόνιο και η τρόϊκα έγινε κουαρτέτο;  

Αλήθεια πώς είναι δυνατόν στην Ελλάδα της κρίσης να συμβαίνουν ταυτόχρονα όλα αυτά τα πρωτοφανώς αλλοπρόσαλλα και ολέθρια και οι πρωταγωνιστές τους αντί να ψάχνουν μέρη να κρυφτούν να ζητούν ανερυθρίαστα νέα λαϊκή εντολή για να συνεχίσουν τις καταστροφές, διερωτώμαι και εγώ. http://www.thetoc.gr/